كه روايت شده همانا اگر اميدوارى و ترس بنده را از خدا ، بسنجند هيچ كدام از اين دو صفت بر ديگرى نچربد و هر گاه ترس و بيم سنگينتر شد او را بسوى سلامتى ميكشاند .
زيرا كه خداى تعالى در پاره اى از كتابهاى آسمانى كه فرو فرستاده فرموده : سوگند بعزت و جلالم كه گرد نياورم بندهء مؤمن را ميان دو ترس و دو ايمنى هر گاه در دنيا از من بهراسد در آخرت ايمن باشد و اگر در دنيا از من در امان باشد روز رستاخيز او را بيم و ترس دهم و دليل بر اين مطالب در قرآن بسيار است پاره اى از آن سخن خداى تعالى است كه فرموده : * ( لِمَنْ خافَ مَقامِي وَخافَ وَعِيدِ ) * [1] از براى كسى است كه در پيشگاه من ترسيده و نيز از وعدهء عذاب من بيمناك است .
* ( وَأَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى ) * [2] و اما آن كس كه بيمناك است در پيشگاه پروردگارش و نگه داشت نفس را از خواهش پس همانا بهشت جايگاه اوست * ( وَلِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه جَنَّتانِ ) * [3] و براى كسى كه در پيشگاه پروردگارش بترسد دو بهشت است * ( إِنَّما يَخْشَى الله مِنْ عِبادِه الْعُلَماءُ ) * [4] جز اين نيست بيمناكند خدا را بندگان دانشمند .
* ( وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ فَمَنَّ الله عَلَيْنا وَوَقانا عَذابَ السَّمُومِ ) * [5] و اهل بهشت بسلامتى گروهى بگروه ديگر رو آورند و از يك ديگر بپرسند و جواب و

[1] ابراهيم 17 .
[2] نازعات 40 .
[3] الرحمن 46
[4] فاطر 25 .
[5] طور 25

27