پس مرا بواسطه ى ترس از خود از گناهان بيرون آور و بجود خود مرا بعطاياى خود برسان تا فردا در قيامت آزادشده ى كرم تو باشم همان طور كه در دنيا در دامن نعمت تو هستم و آنچه فردا بمن ميدهى بزرگتر از اميدوارى تو نيست كى نااميد مىشود آرزومند يا كى سائل تو رد مىشود خدا هر كس ترا خواند نااميد نشد زيرا تو فرموده اى كه مرا بخوانيد تا جواب دهم و تو خلاف وعده نمىكنى پروردگارا بر محمّد و آلش درود بفرست و دعاى مرا مستجاب فرما و اميد مرا نااميد مگردان اى رحمكننده ترين رحمكنندگان .
و روايت شده كه سبب نزول قول خداى تعالى * ( « نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ) * » [1] بندگان مرا خبر ده كه من آمرزنده و رحمكننده‌ام .
اينست كه رسول خدا بگروهى گذشت كه ميخنديدند فرمود :
خنده مىكنيد ؟ اگر آنچه را كه من مىدانم شما بدانيد خنده ى شما كم خواهد بود و گريه تان طولانى سپس جبرئيل فرود آمد عرضكرد اى محمّد پروردگارت ترا سلام ميرساند و ميفرمايد : * ( نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ وَأَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الأَلِيمُ ) * « بندگان مرا خبر ده كه من آمرزنده‌ام ولى عذاب من دردناك است .
ام سلمه گفته است از رسول خدا شنيدم ميفرمود : كه همانا خداى تعالى در شگفت است از بنده اى كه از رحمت و بخشش او نااميد است با بزرگى گسترش رحمت خدا .
و روايت شده كه حضرت على بن الحسين عليه السّلام بزهرى گذشت و

[1] حجرات 49 .

262