و قسمت ديگر از كار زار با نفس اين است كه غذا نخورد مگر آن زمان كه احتياج بغذا دارد و نخوابد تا آنگاه كه خواب او را بربايد و سخن نگويد مگر در مورد لزوم و خلاصه خواسته‌هاى نفس را ريشه كن كند آنچنان كه خداى تعالى ميفرمايد : « * ( وَأَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى ) * » [1] و هر كس در پيشگاه پروردگار بترسد و نفس خويش را از خواسته‌هاى نابجا جلوگيرى كند پس همانا بهشت جايگاه اوست بدانيد كه دنباله ى مجاهده ى با نفس راحتى و آسايش است .
باب بيست و پنجم - ستايش گوشه نشينى بدان كه تمام خوبيها در گوشه نشينى و دورى از مردم است زيرا كه بواسطه كناره گيرى اخلاص در عمل بدست آيد و در غيبت و سخن چينى و بيهوده گوئى بسته مىشود و سلامتى چشم و گوش در اعتزال از مردم است و دورى كردن از مردم نشانه ى انس با خداست و از سفيان ثورى نقل شده كه گفت خواستم بر حضرت جعفر بن محمّد عليه السّلام وارد شوم اجازه ى ورود خواستم و اجازه داد او را در زير زمينى ديدم دوازده پله داشت عرضكردم اى پسر رسول خدا شما درين گوشه ى انزوا قرار گرفته‌ايد با اينكه مردم بشما نياز دارند حضرت فرمود : اى سفيان روزگار فاسد و بد شده برادران نيز بد شده‌اند و همه چيز عوض گرديده بدين جهت تنهائى را اختيار كرديم آيا قلم و كاغذ دارى كه

[1] نازعات 40 .

240