ما و قبر محل ورود ماست و قيامت وعده گاه و ما را به پيشگاه خداوند آورند ، گواه ما اعضا و جوارح ما باشد ، راه ما از بالاى پلى است كه بر بالاى جهنم است ، بر خداست بازجوئى ما .
پس منزه است خداى تعالى همانا ما بآن خدا پناه ميبريم از زبانهائى كه در مقام وصفند و از اعمالى كه مخالف است با دلهائى كه او را شناخته‌اند زيرا كه عمل نتيجه علم و ترس نتيجه عمل و اميدوارى نتيجه ى يقين است و هر كس كه اشتياق بهشت را دارد كوشش كند در وسيله ى رسيدن به بهشت و هر كس كه از آتش مىترسد دورى كند از آنچه كه او را نزديك دوزخ ميكند و هر كس دوست دارد كه رحمت خدا را به بيند آماده ى ديدن باشد .
و روايت شده كه خداى تعالى در بعضى از كتابهاى آسمانى مىفرمايد : اى پسر آدم من زنده اى هستم كه نميميرم فرمان بردارى مرا بكن در آنچه كه بتو فرمان دادم تا اينكه ترا زنده اى قرار دهم كه هرگز نميرى ، اى پسر آدم من بهر چه بگويم باش هست مىشود پس تو هم اطاعت مرا بكن در آنچه بتو فرمان ميدهم تا اينكه ترا قرار دهم بطورى كه بهر چه بگوئى باش هست شود .
و همچنين فرموده خداى تعالى در كتاب عزيزش « * ( وَلَكُمْ فِيها ما تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِيها ما تَدَّعُونَ نُزُلًا مِنْ غَفُورٍ رَحِيمٍ ) * » [1] و براى شما است در آن بهشت آنچه را كه نفسهايتان بخواهد و براى شماست در آنجا آنچه را كه طلب كنيد حاضر از خداى مهربان و آمرزنده

[1] فصلت 31 .

185