حضرت امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : پادشاهى نيست كه خدا باو قدرت و سلطنت و نعمت عطا كند و سوء استفاده ى از قدرت نمايد و بر بندگان ستم كند مگر اينكه خدا سلطنت را از او زوال بياورد مگر نمىبينى گفته ى خداى تعالى را كه ميفرمايد :
« * ( إِنَّ الله لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ ) * » [1] همانا خدا نعمت مردمى را عوض نميكند تا زمانى كه مردم خود را عوض كنند و نافرمانى خدا كنند .
و نيز نبى اكرم صلَّى الله عليه و اله فرمود : هميشه اين امت از نعمتهاى خدا برخوردار و در پناه خدايند تا آنگاهى كه قاريان آنان ميل بسوى زمامداران نكنند و بر مردمان شايسته زمامداران ناشايسته فرمانروا نباشند پس هر گاه اين كارها را انجام دادند خدا نعمتش را از آنان بگيرد و آنان را نيازمند و تهى دست كند و مردمان فرومايه را بر آنان مسلط كند و دلهاى آنان را پر از ترس و بيم كند و ستمگران آنان را آزار دهند ، سپس مانند شخص غرق شده از روى اخلاص خدا را بخوانند ولى دعاى آنان مستجاب نشود .
و فرمود بد بنده ايست بنده اى كه از خدا آمرزش مىطلبد ولى گناه ميكند ، اميدوار نجات است ولى كارى براى نجاتش نميكند از عذاب خدا ميترسد ولى خود را نميترساند و شتاب در گناه ميكند ولى توبه را بتأخير مىاندازد و با نداشتن كردار نيك از خدا آرزوهاى بيجا مىنمايد پس واى بر او ، واى بر او از آن روزى كه او را در پيشگاه خدا بياورند .

[1] رعد 13 .

167