هزار فرشته جهنم را بكشند و بصحراى محشر آورند سپس مردمان دريابند گرمى و شرارهء آن را از فاصلهء يكماه راه كه با مركب تندروى طى شود شرارهء آتش پر درآورد و پرواز كند و بالا رود .
پس هر گاه بصحراى محشر نزديك شود تير مىاندازد از آن شراره مانند تيرى كه هدفى ندارد يا بهدف نميرسد پس بجا نمىماند در آن روز پيغمبرى و نه وصى پيغمبرى و نه شهيدى مگر اين كه بزانو درآيد و غير از پيامبران كه ديگر از مردم باشند برو مىافتند و تمام فرياد مىزنند پروردگارا ما را نجات ده مگر تو اى پيغمبر خدا زيرا كه تو ايستاده اى مىگوئى پروردگارا من و فرزندانم و شيعيانم و دوستان فرزندانم را نجات بده .
پس پيغمبر از خدا ميخواهد كه جهنم از ايشان دور شود سپس خداى تعالى فرمان ميدهد بمأمورين جهنم كه دوزخ را بجاى خويش برگردانند و اين كلام در تفسير كلام خداى تعالى است كه در سورهء فجر ميفرمايد : * ( وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الإِنْسانُ وَأَنَّى لَه الذِّكْرى ) * [1] و چنين روزى جهنم آورده شود كه پند بگيرد انسان و كجا پند گرفتن در چنين روزى براى او سودمند است ؟
مراد از آن روز روز رستاخيز است و مراد از تذكر يعنى فرزند آدم بياد گناهانش مىافتد و پشيمان مىشود از آنچه را كه پيش فرستاده كه روز قيامت بر ضررش تمام شده و گفتهء خداى تعالى كه ميفرمايد و كجا پند گرفتن براى او سودى دارد روز قيامت است زيرا كه

[1] فجر 23 .

142