مگر اين كه خدا او را بيامرزد و بر خدا سزاوار است كه توبهء او را بپذيرد زيرا كه خدا فرموده : * ( وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَه ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ الله يَجِدِ الله غَفُوراً رَحِيماً ) * [1] و هر كس گناهى را انجام دهد يا بر خود ستم كند بعد از خدا طلب آمرزش كند خدا را بخشنده و مهربان مىيابد .
و فرمود كه بنده همانا گناه مىكند و وارد بهشت مىشود گفته شد كه چطور مىشود اين يا رسول الله ؟ فرمود : هميشه گناه خود را پيش نظر دارد و دائما از آن گناه استغفار ميكند و پشيمان بر آن كردارش ميباشد پس خدا او را وارد بهشت ميكند و من چيزى بهتر از كردار نيكى كه بعد از گناه قديم و پيشين كه پيدا مىشود نديدم * ( إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرى لِلذَّاكِرِينَ ) * [2] همانا نيكوئيها بديها را ميبرد و اين اندرزيست براى پندگيرندگان .
و فرمود هر گاه بنده گناه كند نقطه اى سياه بر دلش باشد پس اگر آن بنده توبه كند و برگردد آن نقطه را ريشه كن كند و چون طلب آمرزش نمايد دلش از آن سياهى پاك و نورانى گردد و اگر توبه نكرد و طلب آمرزش ننمود گناه بالاى گناه باشد و سياهى بالاى سياهى بطورى كه همهء دلش را سياهى بپوشاند پس بواسطهء پرده‌هاى زياد گناه بر آن دل دلش بميرد چنان كه خداى تعالى ميفرمايد : * ( بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ ) * [3] بلكه گناه بر دلهاى آنان پرده‌هاى سياه

[1] نساء 110 .
[2] هود 116 .
[3] تطفيف 14 .

114