اوست براى مرد درجه ايست در بهشت كه بهيچ عملى از اعمال بآن نميرسد مگر بصبر و شكيبائى در بلا و بزرگى پاداش و جزا در برابر بلائى بزرگ و همانا خدا هر گاه بنده اى را دوست دارد او را گرفتار بلاى بزرگى ميكند پس اگر بآن بلا خوشنود و شكيبا بود خوشنودى خدا براى اوست و اگر در مقابل آن بلا و گرفتارى خشمگين و غضبناك بود غضب و خشم خدا براى اوست .
و حضرت فرموده است : اگر مؤمن ميدانست در بلا و گرفتارى و مرض چه فايده اى براى اوست دوست نداشت كه آنى از مرض جدا شود و نيز فرمود كه مردمان سلامت دوست دارند روز قيامت كه با قيچى گوشتهاى آنان را بچينند بواسطهء آنچه كه مىبينند از پاداش و جزاى مردمى كه در دنيا گرفتار بودند .
و حضرت موسى عرض كرد پروردگارا دوست ندارم مرضى را كه بواسطهء ناتوانى از آن در عبادت بخل ورزم و نيز دوست نميدارم تندرستى را كه خدا را از ياد من ببرد ولى دوست دارم كه بين اين دو باشم گاهى مريض و گاهى تندرست يك مرتبه مريض شوم كه بياد تو باشم و بارى تندرست باشم سپاسگزارى ترا نمايم .
و روايت شده كه ابى دردا مريض و بيمار شد سپس او را عيادت كردند عيادتكنندگان گفتند از چه شكايت دارى ؟ پاسخ داد از گناهانم پرسيدند ميل بچه دارى ؟ گفت بآمرزش پروردگارم گفتند نميخواهى برايت دكتر بياوريم گفت دكتر خودش مرا مريض كرده گفتند از او بپرس چرا ترا بيمار كرده ؟ گفت پرسيده‌ام فرموده است من هر چه را اراده كنم انجام ميدهم .

105