موجود را توسط مشروعه خواهان مورد انتقاد و سرزنش قرار مىدهد و در قالب ارائه آيه 121 سوره انعام ، سخنان مشروعه خواهان را وحى شياطين به ايشان مىخواند ، به توصيف و بيان شروط مشروعه مجلس ملى اسلام پرداخته و مىنويسد كه بسط بساط اين عدل و اعتدال در ضمن چند فصل ذكر مىشود :
در فصل اول ، مرحوم لارى ، تعداد لازم براى صحّت انعقاد مجلس را ، همان تعداد لازم براى حيازت امور حسبيّه مىداند . حد اقل اين تعداد ، يك نفر و حد اكثرش متّكى به اندازه كفايت براى آن حيازت است . لارى به دنبال اين سخن ، سرانجام با استناد به معمول زمان و مكان ، تعداد دوازده نفر را به دليل آن كه آن تعداد ، عدد ميمون است ، مناسبتر مىداند .
مرحوم لارى در فصل دوم ، شروط عضويت در مجلس را شروط اربعه تكليف ، يعنى كمال عقل ، بلوغ ، علم و قدرت معرفى مىكند .
فصل سوم ، در بيان احكام تكليفه است كه عبارت از حفظ محاسن صورت و مكارم سيرت و تولي و تبري از اشرار و كفّار . لارى در ادامه همين سخن ، و در همين فصل تأكيد مىكند كه شروط كمال و تكميل مجلس اين است كه اقلَّا و اوّلا ، شخص اول مجلس فقيه عادل و جامع الشرائط باشد و بدل و قائم مقام وى نيز از عدول مؤمنين تعيين گردد .
اين سخن و شرط لارى ، يكى از مصاديق همان سخنى است كه گفتيم مبانى مشروطيت و خصايص آن در نظر مرحوم لارى ، با مشروطه در انديشه ساير علماء مدافع اين نظام متفاوت است . مىدانيم كه هيچ كدام از علماى

240