مرحوم لارى در اولين عباراتى كه ، قبل از بيان مقدمهء رساله اش ، در بارهء شوراى ملى و اهميت آن آورده است ، مىنويسد :
« شوراى ملَّى و مصالح كلَّى حكيم لقمانى در عهد همايونى فتوحات سلطانى از عالم پنهانى و عالم ربّانى و معلم روحانى روح القدس آسمانى تجلَّى به آفاق ظلمانى و اركان اين عبد فانى يافته . » و پس از اين تحليل از شالوده شوراى ملى ، در مقدمه سخن ، صحت آراء و اتفاق نظر صواب ديد شورا را با اشاره به آن چه در اين باب در قانون اساسى آمده است ، مشروط به صحت عقيده ، عدم تظاهر اعضاى شورا به فسق و فجور ، موقوف و مصروف بر حسن فطرت و رشاد و بصيرت و نيز اعتقاد و پاى بندى به مضمون آيات زير مىداند :
« اين را بدانيد كه پيروزى و نصرت جز از جانب خداوند نازل نمىشود » آل ( عمران / 126 ) .
« شما نمىخواهيد مگر آن كه خدا بخواهد » ( انسان / 30 ) « هر گز مصيبتى بر ما وارد نمىشود ، جز آن مصيبتى كه خداوند بر پيشانى ما نوشته باشد » ( توبه / 51 ) .
« به هيچ كس زيان و بلايى وارد نمىكردند ، جز با رخصت خداوند جهان كه مشيت او را به كار بندد » ( بقره / 101 ) .
« چه كسى بهتر از خدا داورى خواهد كرد » ( مائده / 50 ) .
« كيست كه قول او از قول خداى صادق تر باشد » ( نساء / 122 ) .
« كيست كه بهتر از خدا تعميد دهد » ( بقره / 138 ) .

184