يعنى : ( بسيارى از اوقات در مورد ( قضاء و قدر ) سؤال مى شود و آن عبارت است از : سر طرح اين مسألة و فلسفه تأكيد بر ثبوت ( قضاء و قدر ) و لزوم اعتقاد به اين دو با توجه به شبهات پيرامون آن ، چيست ؟
و از ديدگاه ديگر : نهى زيادى در رابطه با تفكر در آن از جانب معصومين - ( عليهم السلام ) - وارد شده است و اين مسألة را به درياى عميق ، گرداب سخت و راه پر پيچ و خمى كه نجات از آن مقدور نيست ، تشبيه كرده اند و فرموده اند : اين مسألة ، سر خدايى است كه براى كشف آن ، سزاوار نيست متحمل تكلفى شوند .
پاسخ اين است كه : شناخت ( توحيد افعالى ) از شريفترين ، نافع ترين و عزيز ترين معارفى است كه فهم صحيح و اعتقاد به آن ، تأثير بسيار زيادى در تكميل ايمان و ارزش عمل انسانى دارد كه در تصفيه روح و رسيدن به سعادت ، بسيار مؤثر است ، زيرا شناخت همه حوادث حتى افعال اختيارى انسان با اذن ، مشيت ، اراده و قضاء و قدر او جهت پيمودن راه هدايت به سوى ( توحيد افعالى ) أثير سبزانى دارند و بالاتر از آن ، ( توحيد صفاتى ) و ( توحيد ذاتى ) است كه رسيدن به قله رفيع آن براى هر كسى ميسر نيست اما نهى وارده از جانب معصومين - ( عليهم السلام ) - در رابطه با ( قضاء و قدر ) در واقع مربوط به افرادى است كه توان علمى و فكرى چندانى ندارند . و با غوطه و رشدن در اين درياى پر گرداب ، غرق مى شوند و نهايت سير آنان به خمودى ، بى مباراتى و حتى كفر كشيده مى شود كه در اين صورت ، موجب مسرت شياطين انس و جن مى شود . خداوند ما را از آن حفظ نمايد ) .
قم مقدس :
محمد مهدى گرجيان ( 1372 هجرى - شمسى ) * * *

148