يعنى : ( محو و اثبات مى كند هر آنچه را كه بخواهد ( و حكمت او طلب كند ) و در نزد اوست ام الكتاب ( لوح محفوظ ) .
على هذا ، شيعه با اعتقاد به اصل ( بداء ) كه همان دگرگون شدن چيزى است كه على الظاهر دائمى مى نمايد ولى دگرگونى اعمال و رفتار آدمى ، خلاف آن را ايجاب مى كند ، نه تنها روح اميد و تحرك را در جامعه زنده نگه مى دارد ، بلكه با اين اعتقاد كه ملازم با عموم و شمول قدرت الهى است ، هر گونه ضعف و ناتوانى و عجز را كه از صفات سلبيه است از ساحت قدس الهى ، دور مى دارد .
( شيعه ) معتقد است كه دعا ، صدقه ، صله رحم ، توبه ، احسان و اعمالى نظير اينها ممكن است موجب شوند آنچه را كه در پس پرده قرار دارد و با ظواهر امورى كه در جريان است ، مخالف مى باشد ، آشكار نمايند ، مثل ( قوم يونس ) كه به ظاهر محكوم به هلاكت بودند ، در اثر توبه ، بلا از آنها دور گرديد و مشمول رحمت الهى قرار گرفتند . [1] و يا اسماعيل فرزند امام صادق - عليه السلام - كه در معرض كشته شدن قرار داشت ، ولى با دعاى حضرتش از شر دشمنان محفوظ ماند . [2] و يا مارى كه مأمور بود مرد يهودى را كه به رسول خدا توهين كرده بود بكشد ، اما به خاطر صدقه دادنش ، مأموريت خود را انجام نداد . [3] و نظاير اينها .
( بداء ) به اين معنا نه تنها مخالف با عقل و شرع نيست بلكه آيات و روايات زيادى آن را تأييد مى كند تا جايى كه امام هفتم - عليه السلام - مى فرمايد : ( خداوند هيچ پيامبرى را نفرستاد مگر آنكه حرمت خمر و اصل بداء را جزء برنامه ها و اعتقادش قرار داد . [4]

[1] - بحار الانوار ، ج 4 ، ص 116 .
[2] - بحار الانوار ، ج 4 ، ص 127 .
[3] - بحار الانوار ، ج 4 ، ص 122 .
[4] - بحار الانوار ، ج 4 ، ص 99 : ( مابعث الله عزوجل نبيا الا بتحريم الخمر وان يقوله بالبداء ) .

121