نزد خدا مقامى بس بلند و ارجمند است و آنان بخصوص ، رستگاران و سعادتمندان دو عالمند .
مؤلف گويد : اين حديث را « ابن جرير طبرى » در [ تفسير 10 / 68 ] به سند خود ، از « محمد بن كعب قرظى » روايت كرده است و « فخر رازى » هم ، در « تفسير كبير » در ذيل آيه مورد بحث سوره توبه آورده است .
[ تفسير ابن جرير طبرى 10 / 68 ] به سند خود ، از « سدى » در ذيل آيه مورد بحث نقل كرده است كه در يكى از اوقات ، حضرت على عليه السّلام ، « عباس » و « شيبة بن عثمان » طبق با معمول عرب ، به مفاخرت پرداختند ، « عباس » گفت : من از همهء شما برترم ، به دليل آنكه سقائى حاجيان « بيت الله » با من است . « شيبه » گفت : من از شما والاترم ، بخاطر آنكه تعمير و آبادانى مسجد بعهدهء من واگذار شده است . حضرت على عليه السّلام فرمود : من از شما والامقامترم چرا كه من با رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، از مكه به مدينه هجرت نمودم و در راه خدا همراه با رسول او ، با مشركان و منافقان نبرد كردم . در اين هنگام خداى تعالى آيه مورد بحث را نازل فرمود كه قسمتى از آنرا ترجمه كرديم و مابقى آن به اين مضمون است : اينان كه از رستگارانند ، پروردگارشان آنها را به رحمت و خشنودى خود مژده مىدهد و بهشتى را در اختيار آنان مىگذارد كه از هر گونه نعمت جاودانه‌اى برخوردار است .
[ فخر رازى در تفسير ] در ذيل آيه شريفه سوره توبه و در برخى از رواياتى كه از « ابن عباس » روايت شده است ، از وى نقل كرده است : زمانى اتفاق افتاد كه حضرت على عليه السّلام با « عباس » به درشتى سخن گفت « عباس » ناراحت شد و گفت : اگر شما در پذيرش دين اسلام و مهاجرت با رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله و نبرد با كافران بر ما پيشى گرفته‌ايد ، ما هم تعمير مسجد الحرام و سقايت حاجيان را عهده‌دار بوده‌ايم ! آنگاه آيهء مورد بحث بهمين منظور نازل گرديد . و باز در تفسير « سوره تكاثر » گفته است : قانون عقل ، ناظر به آنست كه تكاثر و تفاخر در

459