اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله نقل كرده است كه پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله به على عليه السّلام ، فرمود : در مقام دعا و درخواست ، به خدا بگو : مودّتى از من در پيشگاه خودت قرار بده و دلهاى مؤمنان را جايگاه دوستى من مقرر فرما . خداى تعالى به جبران درخواست حضرت على عليه السّلام ، آيهء مورد بحث را نازل فرمود و اضافه نمود : اين آيه در شأن حضرت امير المؤمنين ، على بن ابيطالب عليه السّلام نازل شده است . و همين حديث را « ابن مردويه » و « ديلمى » از « براء » روايت كرده‌اند .
[ سيوطى در الدّر المنثور ] در تفسير آيه مورد بحث كه در آخر سورهء مريم نازل شده است ، اظهار مىدارد : آيه مزبور را « طبرانى » و « ابن مردويه » از « ابن عباس » نقل كرده‌اند كه در شأن على بن ابيطالب عليه السّلام نازل شده است و مراد از « ودّ » محبت آن حضرت است كه در دلهاى مؤمنان استوار است .
مؤلف گويد : حديث مزبور را « هيثمى » در [ مجمع 9 / 125 ] ايراد كرده است و اضافه نموده : حديث مزبور را « طبرانى » در « الاوسط » آورده است .
[ الرياض النضرة 2 / 207 ] گفته است : از آياتى كه در فضيلت حضرت على عليه السّلام نازل شده ، آيه مورد بحث است . « ابن حنفيّه » فرزند حضرت على عليه السّلام فرمود : هيچ مؤمنى به ايمان خود استوار نيست مگر اينكه ، محبت على عليه السّلام و خاندان او در دلش پايدار باشد .
حديث مزبور را « حافظ سلفى » ياد كرده است و « ابن حجر » در [ صواعق ص 102 ] مانند همان را نقل نموده و « شبلنجى » هم ، در [ نور الابصار ص 101 ] متعرض آن شده و گفته است : حديث مزبور را برخى از محدّثان از « محمد حنفيّه » روايت كرده‌اند ( تا آنجا كه ) گويد : آيه مورد بحث در شأن على عليه السّلام نازل شده است و « نقّاش » هم ، به ذكر آن حديث مبادرت كرده است

455