[ الرياض النضرة 2 / 206 ] از « ابن عباس » روايت كرده است آيه انفاق در شأن حضرت على عليه السّلام نازل شده است و جريان اين بود كه حضرت على عليه السّلام چهار درهم در اختيار داشت ، درهمى را در شب و درهمى را در روز ، درهمى را آشكار و درهمى را نهانى ، در راه خدا انفاق كرد . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله از حضرتش پرسيد : علت اينگونه انفاق چه بوده است ؟ در پاسخ عرض كرد : مىخواستم مستوجب وعده‌اى كه خدا به انفاقگران داده است ، قرار بگيرم . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : آرى ، تو هستى كه مستوجب وعدهء الهى مىباشى . و آيهء مورد بحث در شأن آن حضرت نازل شد . مؤلف « رياض النضرة » گويد : « مجاهد » ، « ابن سائب » و « مقاتل » در نقل روايت مزبور از « ابن عباس » ، پيروى كرده‌اند .
مؤلف گويد : « فخر رازى » هم در « تفسير كبير » ذيل آيه مورد بحث با اندك اختلافى ، حديث مورد نظر را نقل كرده است .
[ الصواعق المحرقة ص 78 ] گويد : « واقدى » از « ابن عباس » نقل كرده است كه حضرت على عليه السّلام بيش از چهار درهم در اختيار نداشت ، يكى را در شب و ديگرى را در روز ، يكى را پنهانى و ديگرى را آشكارا ، در راه خدا انفاق كرد و آيه مورد بحث بهمين مناسبت نازل گرديد .
مؤلف گويد : همين حديث را « شبلنجى » در [ نور الابصار ص 70 ] روايت كرده و افزوده است : « واحدى » هم آنرا در تفسيرش ، به سند مرفوع ، از « ابن عباس » نقل نموده است .
[ واحدى در اسباب النزول ص 64 ] به سند خود ، از « مجاهد » روايت كرده است كه حضرت على عليه السّلام چهار درهم پول داشت ، يكى از آنها را در شب و ديگرى را در روز ، سومى را پنهانى و چهارمى را آشكارا ، انفاق كرد و آيه * ( الَّذِينَ يُنْفِقُونَ ) * در شأن آن حضرت نازل شد .
و گفته است : « كلبى » اظهار داشته است كه آيهء انفاق در شأن على بن

453