« عمرة بن شعيب » پرسيدم : مراد از « قربى » در آيه مودّت ، چيست ؟ در پاسخ گفت :
مراد از آن ، نزديكان پيغمبرند .
[ حلية الاولياء 3 / 201 ] به سند خود ، از « جابر » نقل كرده است كه يكى از بيابان نشينان ، حضور رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شرفياب شد و به عرض رسانيد : اى محمّد ! اسلام را بر من عرضه كن . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : گواهى بده كه خدا يكتا و بىهمتاست و محمّد ، بنده و فرستادهء اوست . بيابانى گفت : در برابر اينكه اسلام را بر من عرضه داشتى ، آيا تقاضاى مزدى هم از من دارى ؟ فرمود : در برابر اينكه اسلام را بر تو عرضه داشتم مزدى نمىخواهم و هر گاه از تو طالب مزدى باشم ، اينست كه نزديكان مرا دوست بدارى . وى گفت : نزديكان خودم را دوست بدارم يا نزديكان تو را ؟ حضرت فرمود : نزديكان مرا . بيابانى عرضه داشت : اينك دست مرا بگير تا با تو ، به پذيرش دين اسلام بيعت نمايم . پس از انعقاد بيعت ، به عرض رسانيد : لعنت خدا بر آن كس باد كه تو را و نزديكان تو را دوست ندارد حضرت صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : آمين .
[ سيوطى در الدّر المنثور ] در ذيل تفسير آيهء مودّت در سورهء شورى گفته است : « عبد بن حميد » و « ابن منذر » از « مجاهد » نقل كرده‌اند كه اظهار داشته است : خداى تعالى در آيه مودّت به پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله دستور داده است كه به شما بگويد : درخواستى از شما ندارم و مزدى در برابر انجام پيغمبرى خويش نمىخواهم مگر اينكه از شما تقاضا دارم از فرمان من پيروى كنيد و پيغمبرى مرا بپذيريد و نزديكان مرا دوست بداريد . وى نيز گفته است : « ابن مردويه » از طريق « ابن مبارك » از « ابن عباس » روايت كرده است كه در ذيل آيهء مودّت گفته است ، پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : موقعيت مرا با گراميداشت و حفاظت از نزديكان من ، رعايت نمائيد . باز گفته است : « ابو نعيم » و « ديلمى » از « مجاهد » از « ابن عباس » روايت كرده‌اند كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در ذيل آيهء شريفهء مودّت ، فرموده است :

430