باب بيست و پنجم سورهء « هل اتى » در شأن حضرت على ، حضرت فاطمه ، امام حسن و امام حسين عليهم السّلام نازل شده است [ اسد الغابة ابن اثير جزرى 5 / 530 ] در ذيل گزارش احوال « فضّه نوبيه » به سند خود ، از « مجاهد » از « ابن عباس » روايت كرده است در ذيل آيهء شريفه * ( يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّه مُسْتَطِيراً وَيُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّه مِسْكِيناً وَيَتِيماً وَأَسِيراً ) * ؛ به نذر خود وفا مىكنند و از روزى بيمناكند كه گزند آن همه جا را فرا گرفته است و از خوراكى كه مورد استفاده خود آنهاست ، صرف نظر مىكنند و آنرا به بينوا و بىسرپرست و گرفتار مىخورانند .
گفته است : امام حسن و امام حسين عليهما السّلام بيمار شدند ، رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله و گروهى از عرب به عيادت آنان رفتند و پيشنهاد كردند كه براى بهبودى حسنين عليهما السّلام نذر كند . حضرت على عليه السّلام در پاسخ فرمود : هر گاه خداى تعالى اين دو فرزند را بهبودى عطا فرمايد ، سه روز به شكرانه بهبودى آنان ، روزه خواهم گرفت و حضرت فاطمه زهرا عليها السّلام هم ، چنين نذر كرد و « فضّه نوبيه » هم گفت : هر گاه اين دو

420