وَمِنْ ذُرِّيَّتِه داوُدَ وَسُلَيْمانَ . . . وَزَكَرِيَّا وَيَحْيى وَعِيسى ) * پس از تلاوت آيه ، از « حجّاج » پرسيد : پدر عيسى عليه السّلام كيست كه خداى تعالى او را ، از ذريّهء حضرت ابراهيم عليه السّلام قلمداد كرده است ؟ « حجّاج » كه پاسخى نداشت ، شرمنده شده و اندكى سر به زير افكند سپس سر برداشت و گفت : گويا اين آيه از كتاب الهى را تلاوت نكرده بودم ! سپس دستور داد غل و زنجير را از گردن و دست و پاى او باز كردند و به او جايزه داد .
مؤلف گويد : « سيوطى » قصهء « يحيى بن يعمر » را در « الدر المنثور » در ذيل تفسير آيهء * ( وَوَهَبْنا لَه إِسْحاقَ وَيَعْقُوبَ كُلاًّ هَدَيْنا ) * * ( مِنْ قَبْلُ وَمِنْ ذُرِّيَّتِه داوُدَ وَسُلَيْمانَ ) * در سورهء انعام ، نقل كرده است و روايت مربوط به اين آيه را از دو طريق ، آورده ، يكى از « ابن ابى حاتم » از « ابو حرب بن ابو الاسود » و ديگرى را ، از « ابو الشيخ » و « حاكم » و « بيهقى » از « عبد الملك بن عمير » .
[ تفسير ابن جرير طبرى 3 / 212 ] به سند خود ، از « زيد بن على » ، در ذيل آيه شريفه * ( نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَكُمْ ) * روايت كرده است كه مصداق اين آيهء مباركه ، پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله ، على ، فاطمه ، حسن و حسين عليهم السّلام است .
[ تفسير ابن جرير طبرى 3 / 212 ] به سند خود ، از « سدى » روايت كرده است ، هنگامى كه آيه * ( فَمَنْ حَاجَّكَ فِيه مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ) * ( سوره آل عمران ، آيه 61 ) نازل شد ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله دست حسنين و فاطمه عليهم السّلام را گرفت و به على عليه السّلام ، فرمود : تو هم به متابعت از ما حركت كن و به اين ترتيب به مباهله اقدام فرمود : بر خلاف انتظار ، ترسايان به مباهله اقدام نكردند و گفتند : بيم آن داريم كه اين شخص پيغمبر باشد و شكى نيست كه نفرين پيغمبر ، غير از نفرين مردم عادى مىباشد و براى همين بود كه از اقدام به مباهله خوددارى كردند .
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله كه به امتناع آنان از مباهله پى برد ، فرمود : چه خوب بود كه براى مباهله ، حاضر نشدند و اگر به مباهله برمىخاستند ، همگان طعمهء آتش الهى قرار مىگرفتند .

410