اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله ، در ذيل آيه تطهير روايت كرده است ، هنگامى كه اين آيه نازل شد ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، على و فاطمه و حسنين عليهم السّلام را بحضور طلبيد و عباى خود را روى سر آنان انداخت و فرمود : اينان اهل بيت من مىباشند ؛ بار پروردگارا ! پليدى را از آنان دور كن و آنها را آنچنان كه بايد پاكيزه گردان ، در اين موقع ، « امّ سلمه » كه دم در خانه حضور داشت از فرصت استفاده كرد و به عرض رسانيد : يا رسول الله ! آيا من از اهل بيت شما بشمار نمىآيم ؟ فرمود : تو در راه خير گام بر مىدارى و سرانجام تو بخوبى ختم مىشود .
مؤلف گويد : اين حديث را هم « ابن جرير طبرى » در [ تفسير 22 / 7 ] از « امّ سلمه » روايت كرده است .
[ تفسير ابن جرير طبرى 32 / 5 ] به سند خود ، از « ابو سعيد خدرى » روايت كرده است كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : آيه تطهير در حق پنج تن نازل شده است ، در حق من و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام .
مؤلف گويد : « محب طبرى » در [ ذخائر ص 24 ] به نقل اين خبر پرداخته است و اظهار داشته : اين حديث را « احمد » در « مناقب » نقل كرده است .
و « طبرانى » هم آنرا متعرض شده است و « هيثمى » در [ مجمع 9 / 167 ] به نقل آن پرداخته و گفته است : حديث مزبور را « بزّاز » روايت كرده است و به طريق ديگر چنين روايت شده : از « ابو سعيد خدرى » روايت شده گفت : اهل بيتى كه خدا پليدى را از آنها دور ساخته و آنها را كاملا پاكيزه گردانده ، پنج تن مىباشند و آنها را با انگشت خود چنين ياد كرده است ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، على ، فاطمه ، حسن و حسين عليهم السّلام ( تا آنجا كه گفته است ) اين حديث را « طبرانى » در « اوسط » نقل كرده و « على بن سلطان » هم ، در [ مرقاة 5 / 590 ] در شرح آن ، به ذكر حديث اشاره كرده است .
[ الرياض النضره 2 / 188 ] گفته است : هنگامى كه « آيه تطهير » نازل شد ،

391