[ همان كتاب 6 / 292 ] به سند خود ، از « شهر بن حوشب » نقل كرده است ، هنگامى كه خبر شهادت حضرت سيد الشهداء ، حسين بن على عليهما السّلام به اطلاع « امّ سلمه » ، همسر رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله رسيد ، گفت : خدا لعنت كند عراقيها را ، خدا بكشد آنان را كه حسين عليه السّلام را شهيد كردند ، خدا لعنت كند آنها را كه حسين عليه السّلام را فريب دادند و او را با رفتار فريبكارانهء خود ، ذليل و ناتوان ساختند ؛ خاطر دارم در يكى از روزها كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در خانهء من بود ، حضرت زهرا عليها السّلام با ظرفى از حلوا كه آنرا در ميان طبقى گذاشته بود ، وارد شد و آن حلوا را بحضور مبارك رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله تقديم كرد . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله از وى پرسيد : پسر عمويت كجاست ؟ پاسخ داد : در خانه است . فرمود : هم اكنون برو و او و دو فرزندت حسن و حسين عليهما السّلام را بحضور من دعوت كن . « امّ سلمه » گفت : طولى نكشيد در حالى كه حضرت زهرا عليها السّلام دستهاى فرزندانش را به دست گرفته و على عليه السّلام هم پشت سر آنها در حركت بود ، بحضور پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله شرفياب شدند . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، حسنين را در روى زانو قرار داد و على را در جانب راست و فاطمه را در جانب چپ خويش نشانيد و كساء خيبرى را كه در مدينه زير انداز ما بود ، بر روى آنان كشيد و با دست چپش يك طرف از آن كساء را گرفته و دست راستش را به طرف آسمان بالا برده و فرمود : بار پروردگارا ! پليدى را از ايشان بر طرف گردان و آنان را كاملا پاكيزه گردان ؛ پروردگارا ، اينان اهل بيت مناند ! سه بار اين جمله را تكرار كرد ، « امّ سلمه » گويد ، به عرض رسانيدم : يا رسول الله ! آيا من از اهل بيت شما نيستم ؟
فرمود : آرى ، تو از اهل بيت من هستى ( بيا و ) در زير كساء وارد شو . ورود من در زير كساء در هنگامى صورت گرفت كه رسولخدا صلَّى اللَّه عليه و آله از دعا كردن براى على و فاطمه و حسنين عليهم السّلام فارغ شده بود .
مؤلف گويد : اين حديث را « ابن جرير طبرى » در [ تفسير 22 / 6 ] ، « طحاوى » در [ مشكل الاثار 1 / 335 ] و « محب طبرى » در [ ذخائر ص 22 ] نقل كرده‌اند .

389