و « على بن سلطان » در [ شرح مرقات ص 597 ] نقل كرده‌اند و هر دوى آنها ، حديث مذكور را از « مناقب احمد » روايت كرده‌اند . وى در « مناقب » گفته است : « هنگامى كه حضرت فاطمه عليها السّلام درگذشت ، على عليه السّلام فرمود : رحلت آن حضرت ، ركن دوم من بود » و « مناوى » هم ، در [ كنوز الحقائق ص 79 ] به مختصرى از آن به نقل « ديلمى » پرداخته است و « متّقى » هم ، در [ كنز العمال 6 / 159 ] از « ابو نعيم » و « ابن عساكر » روايت كرده است و در جلد 7 صفحهء 107 در باب معرفت ، از « ابو نعيم » نقل كرده است و « ديلمى » و « ابن عساكر » هم ، آنرا نقل كرده‌اند .
[ نور الابصار ص 94 ] گفته است : لقبهاى امام على عليه السّلام « مرتضى » ، « حيدر » ، « امير المؤمنين » و « انزع البطين » ( بزرگ شكم ) است و كنيه [1] آن حضرت :
« ابو الحسن » « ابو السّبطين » و « ابو تراب » كنيه‌اى كه رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله براى آن حضرت تعيين فرموده است .
[ الرياض النضرة 2 / 155 ] گفته است : حضرت على عليه السّلام ملقّب به اين القاب است : « بيضة البلد » ، « امين » ، « شريف » و « هادى » ، « مهتدى » و « ذو الاذن الواعية » و در حديث صحيح آمده است آن حضرت فرمود :
« انا الَّذى سمّتنى امّى حيدرة » ( تا آنجا كه نوشته است ) « حيدرة » نام « شير » است . هنگامى كه آن حضرت از « فاطمهء بنت اسد » متولد شد ، فاطمه او را به نام پدر خود ، نامگذارى كرد . و هنگامى كه « ابو طالب » بر او وارد شد ، از اسمى كه مادرش براى او انتخاب كرده بود ، اظهار ناراحتى و كراهت نمود و او را بنام « على » ناميد .
مؤلف گويد : علاوه بر القابى كه ياد شد ، حضرت على عليه السّلام لقبهاى ديگرى دارد كه - انشاء الله تعالى - در بخشى از ابواب آينده ، به آنها اشاره خواهيم كرد .
از آن جمله است : « يعسوب الدين » ، « امام المتقين » و « قائد الغرّ الحجّلين » و امثال اينها .

[1] كنيه به ضم كاف و نون ساكن بعد از كاف ، اسمى است كه در آغاز آن براى مردان با لفظ « اب » و براى زنان با لفظ « امّ » ( امّ كلثوم ) شروع مىشود و معمول عرب آنست كه افراد را با كنيه نام مىبرند . ( مترجم )

349