باب دوم نور حضرت رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله و حضرت على عليه السّلام پيش از آفرينش حضرت آدم عليه السّلام و آفرينش آن دو بزرگوار از يك سرشت است [ الرياض النضرة 2 / 164 ] از « سلمان فارسى » روايت كرده است كه از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله شنيدم ، مىفرمود : من و على ، چهارده هزار سال پيش از آفرينش آدم عليه السّلام ، نورى بوديم در برابر حضرت پروردگار ، هنگامى كه حق تعالى ، آدم را بيافريد ، آن نور را دو بخش فرمود ، كه يك بخش آن ، من بودم و بخش ديگرش ، على عليه السّلام . و همين حديث را « احمد حنبل » در كتاب مناقبش روايت كرده است .
مؤلف گويد : همين حديث را ، « ذهبى » در [ ميزان الاعتدال 1 / 235 ] از تاريخ « ابن عساكر » نقل كرده است و سند آن منتهى به جناب « سلمان » مىشود .
[ مجمع هيثمى 9 / 128 ] از « بريدة » روايت كرده است كه در يكى از اوقات ، حضرت رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله ، حضرت على عليه السّلام را به امارت لشكر تعيين كرد و آن حضرت را بسوى يمن ، گسيل داشت و « خالد بن وليد » را هم بسوى جبل ،

290