فرار نكرد و پشت به جنگ ننمود . بخاطر دارم در آن روز ، آن حضرت سوار بر استر سپيد رنگ خود بود و « ابو سفيان بن حارث بن عبد المطَّلب » - عموزاده رسول اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله - لجام مركب آن حضرت را بدست گرفته و در اين حال رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله مىفرمود :
< شعر > انا النّبى لا كذب انا ابن عبد المطَّلب < / شعر > ؛ « من براستى پيغمبرم و بيمى از كسى ندارم ، من پسر عبد المطَّلبام » .
[ مسند احمد حنبل 1 / 86 ] به سند خود ، از حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام روايت كرده است كه روز بدر ، از هر طرف به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پناهنده مىشديم ، حال آنكه آن حضرت از همهء ما به دشمن نزديكتر بود و در آن روز براى پيشبرد جنگ ، از همه بىباكتر ، ديده مىشد .
[ همان كتاب 1 / 158 ] به سند خود ، از حضرت على بن ابيطالب عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : هر گاه جنگ به اوج خود مىرسيد و از شدت كشتار ، گويا مبارزان جامه‌هاى سرخ رنگ بر اندام خود پوشيده باشند ، ما از بيم دشمن ، به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ، پناهنده مىشديم و آن حضرت در اين هنگام ، دلاور بىمانند در برابر دشمن بشمار مىآمد و از همه ما به دشمن نزديكتر بود .
[ كنز العمال 6 / 276 ] از « براء بن عازب » روايت كرده است ، هر گاه جنگ به اوج مىرسيد و از شدّت ريزش خون ، گويا جامه‌هاى سرخ فام بر اندام مبارزان پوشيده‌تر شده باشد ، ما احساس خطر كرده و به رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله پناهنده مىشديم و آن حضرت در آن روز ، دلاور بىمانندى بود .
اين حديث را « ابن ابى شيبه » هم روايت كرده است .
[ همان كتاب 5 / 275 ] از « انس » ، او هم از « مقداد » روايت كرده است كه در جنگ احد ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در زير لواى « مصعب بن عمير » قرار داشت ، هنگامى كه پرچمداران دشمن ، از پاى در آمدند ، مسلمانان براى اولين بار بر

206