بيمناك مىسازم و هر گاه در دنيا از من بهراسد و گناه نكند ، او را در روز رستاخيز در « حظيره قدس » كه بندگانم در آنجا گرد آمده‌اند ، ايمنى مىبخشم .
و از ايمنى هميشگى ، برخوردارش مىسازم و به عذاب بد كرداران گرفتارش نمىنمايم . مرد عامرى گفت : اى پسر عبد المطَّلب ! مردم را به انجام چه كارى دستور مىدهى ؟
فرمود : مردم را به عبادت خداى يكتا دعوت مىكنم و از آنها مىخواهم تا براى او نظير و همتائى قرار ندهند و به « لات » و « عزّى » به چشم كفر و نفرت بنگرند و به كتاب و رسول او ، اقرار نمايند و نمازهاى پنجگانه را با شرايطى كه دارد ، بجاى آورند و ماه رمضان را روزه بگيرند و زكات مالشان را به منظور تطهير مال خود ، بپردازند و از مال حلال ، استفاده كنند و در صورتى كه مستطيع باشند ، به حج بيت اللَّه بروند و غسل جنابت بنمايند و به زنده شدن پس از مرگ و به بهشت و دوزخ ، معتقد باشند .
مرد عامرى گفت : هر گاه طبق دستور شما رفتار كنم ، چه بهره‌اى از به كار بستن آنها نصيبم مىشود ؟ رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در پاسخ ، اين آيه را تلاوت فرمود :
* ( جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَذلِكَ جَزاءُ مَنْ تَزَكَّى ) * ؛ ؛ بهشتهاى جاويد كه در آن نهرها جاريست و آنجا نعمت و حيات ابدى است و اين بهشت پاداش كسى است كه پاكخوئى را پيشه خود ساخته و خود را پاكيزه ( از كفر و عصيان ) گرداند . [1] مرد عامرى گفت : اى پسر عبد المطَّلب ! آيا علاوه بر پاداش اخروى ، كه در آينده در اختيار ما قرار مىگيرد ، سود دنيوى هم براى ما دارد ؟ و اين بدان جهت است كه از معيشت در دنيا و آسودگى در آن ، احساس لذت مىكنيم ! پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : آرى ، كسى كه به دستورهاى من رفتار كند ، خدا او را يارى مىكند و وسيلهء تمكَّن و آسايش او را در شهرها ، فراهم مىسازد . آنگاه مرد عامرى ، دعوت پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله را پذيرفت و از كارهاى خويش توبه نمود .

[1] سوره طه ، آيه 76

186