شدّت باران ، نزديك است كه خانه‌هاى ما ويران شود . اينك ، از خدا بخواه تا باران از باريدن باز ماند .
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله لبخندى زد و خطاب به باران فرمود : اينك ، در اطراف مدينه ببار و ما را از گزند خود محفوظ بدار ! « انس » گويد : ابرها به اطراف مدينه پراكنده شدند .
[ صحيح ابو داود 7 / 115 ] به سند خود ، از « عايشه » روايت كرده است كه گفت : مردم از قحطى و خشكسالىهاى پى در پى به ستوه آمده و از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله درخواست كردند كه از خداى تعالى درخواست باران نمايد . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله درخواست آنها را پذيرفت و روز معينى را براى انجام درخواست آنان ، در نظر گرفت و به آنها دستور داد تا در آن روز ، در مصلَّى گرد آيند و ضمنا منبرى براى ايراد خطابه و دعا در آنجا برپا سازند .
« عايشه » گويد : تازه آفتاب از مشرق طلوع كرده بود كه رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله از منزل بيرون رفت و عازم مصلَّى شد ، همزمان با ورود در مصلَّى ، بر فراز منبر قرار گرفت . نخست ، تكبير گفت و خداى تعالى را ستايش نمود ، سپس خطاب به حاضران فرمود : به راستى ، از خشكسالى و از اينكه هنگام آمدن باران گذشته است ، شكوه نموديد . بديهى است خداى تعالى به شما دستور داده است تا در مواقع گرفتارى ، او را بخوانيد و او هم دعوت شما را اجابت نمايد . سپس فرمود :
« * ( الْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ ، الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ، مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ ) * ، لا اله الَّا اللَّه ، يفعل ما يريد . اللَّهم أنت اللَّه لا إله الَّا أنت ، الغنىّ و نحن الفقراء ، أنزل علينا الغيث و اجعل ما انزلت لنا قوّة و بلاغا الى حين » ؛ « خداى جهانيان را ستايش مىكنم ، او كه خداى بخشنده و مهربان و فرمانرواى روز رستاخيز است ، خدائى جز خداى يكتا نيست ، هر چه اراده كند انجام مىدهد ، پروردگارا ! خدائى جز تو نيست و تو از همه چيز ، بىنيازى و ما به تو نيازمنديم ؛ اينك باران رحمتت را از ما

153