خانه‌اش بازگشت . شب ديگر براى كشتن او ، پيمان بستيم . بمحض اينكه وارد مسجد شد ، از جا برخاستيم و خود را براى كشتن او آماده كرديم ، در اين هنگام ، كوه « صفا » و « مروه » به يكديگر پيوست و ميان ما و او حائل شد ! به خدا سوگند ! هيچيك از تصميمهائى كه براى كشتن حضرت محمد صلَّى اللَّه عليه و آله بكار گرفتيم ، به حال ما - بنى اميّه - سود نبخشيد ! !
[ كنز العمال 6 / 278 ] از « عمر » نقل كرده است ، در يكى از روزها ، رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در ميان گروهى از اصحابش بود ، باديه نشينى از آنجا مىگذشت . او سوسمارى شكار كرده و آن را در ميان هميانى نهاده بود تا به خيمهء خود برده آنرا بريان كرده بخورد كه در اين هنگام با جماعتى روبرو گشت و پرسيد : علت اجتماع اين مردم چيست ؟ در پاسخ گفتند : شاهد جريان حال مردى هستند كه ادعاى پيغمبرى كرده است . باديه نشين ، ازدحام مردم را شكافت و در برابر پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله قرار گرفت و با كمال نخوت و خودخواهى گفت : سوگند به « لات » و « عزّى » ، هيچ زنى صاحب لهجه‌اى را نزاييده است كه مبغوضتر و بىاعتبارتر از تو در نزد من باشد ! اگر ترس از آن نداشتم كه مردمم ، مرا شتابزده و عجول ، به شمار آورند ، با شتاب هر چه تمامتر ، تو را از پاى درمىآوردم و با كشتن تو ، سرخ پوستان و سياه‌پوستان و سفيدپوستان و همه مردم را خوشحال مىكردم ؟ ! « عمر » كه از شنيدن سخنان ناروا و ناسنجيده مرد باديه‌نشين ، به شدّت ناراحت شده بود ، به عرض پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله رسانيد : اجازه فرماييد تا اين ناسزاگوى بدسرشت را از پاى درآورم ؟ پيغمبر اكرم صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : اى عمر ! آرام باش مگر نشنيده‌اى كه « انسان بردبار ، نزديك است ، بر اثر حلم و بردبارى ، به مقام نبوت نايل آيد » سپس به باديه‌نشين توجه كرده و فرمود : چه موضوعى سبب شده كه بر ما درشتى نمائى و هر چه مىخواهى به زبان آورى ؟ و مطالبى را به ناحق ايراد كنى و احترام مجلس مرا رعايت ننمائى ؟ وى با كمال بىشرمى و به شكل

143