فصل دوم در تعرض كلام علامه مجلسى " عليه الرحمة " در اين باب كه ناچار بايد تنبيه بر او كرد لهذا مىگوئيم : در ( زاد المعاد ) مىفرمايد :
اما زيارت مشهور آن حضرت شيخ طوسى وابن قولويه و غيرهم روايت كرده اند از سيف بن عميره و صالح بن عقبه ، و هر دو از محمد بن اسماعيل وعلقمة بن محمد الحضرمي ، و هر دو از مالك جهنى كه حضرت امام محمد باقر عليه السلام فرمود و حديث ( كامل الزيارة ) را ترجمه مىكند تا منتهى شود به حديث محمد بن خالد طيالسى او را نيز نقل مىكند ، و بعد از دعاى مذكور حديث سيف بن عميره را نيز ترجمه مىفرمايد ، و قريب به اين است عبارت ( تحفة الزائر ) .
و ظاهر كلام آنست كه مجموع كلام مشترك بين شيخ وابن قولويه است ، و در اين كلام چند وجه از مناقشه است كه بهيج وجه شايسته مقام آن علامه نامدار ومحدث بزرگوار نيست . ولى به حكم اينكه خداى تعالى فرموده " وألحق أحق أن يتبع " محض تنبيه غافلين و توضيح صواب بايد ذكر كرد و جمله از اين مناقشات أولا به نظر ابن بضاعت رسيده ، من بعد در كلام سيد أجل اعظم حجة الفرقه سيد الطائفه الحاج " سيد محمد باقر الرشتى الاصفهانى " - قدس سره - ديده شد [1] ونعم الوفاق ، و پاره اى از كلام آن علامه بزرگوار استفاده شد والله الموفق .

[1] اين بحث از مرحوم آية الله شفتى در جواب سؤالى كه از ايشان نسبت به زيارت عاشوراء شده آمده است ، و در مجموعه " الاسئلة والاجوبة " ايشان صفحه 25 - 41 طبع شده .

73