شيخ اجل اقدم عروة الاسلام رئيس المحدثين رضى الله عنه در كتاب مبارك ( علل الشرايع ) سند به امام صادق عليه السلام مىرساند كه چون حضرت رسول صلى الله عليه وآله تهنيت تعزيت آميز ولادت و شهادت آن جناب را به امير المؤمنين عليه السلام داد علي عليه السلام تا سه كرت عرض كرد به چنين فرزندى حاجت مندى ندارم ، آنگاه رسول فرمود : همانا در او و در اولاد او خواهد بود امامت خلق و وراثت نبوت و خزانت وحي و علوم الهيه ، سپس كسى نزد فاطمه عليها السلام فرستاد و پيام داد كه خداى تو را بشارت مىدهد به فرزندى كه امت من پس از من وى را بكشند ، فاطمه عرض كرد مرا به چنين فرزندى حاجت نيست تا سه بار اين خطاب و جواب معاودت شد آنگاه كس فرستاد كه ناچار در وى خواهد بود امامت و وراثت و خزانت ، پس فاطمه عليها السلام راضى شد ، و حسين عليه السلام بعد از شش ماه متولد شد [1] .
و هم در تفسير شيخ اقدم اعظم علي بن ابراهيم بن هاشم رضى الله عنهما در تفسير آيه كريمه " ووصينا الانسان بوالديه احسانا " ( 15 الاحقاف 46 ) وارد شده است كه مراد از احسان رسول خدا است ، و از والدين حسنين عليهما السلام است ، و " حملته امه " صفت حسين عليهم السلام است ، و اين چنان است كه رسول خداى را خداى تعالى بشارت داد به حسين قبل از حمل وى ، و به اينكه امامت در اولاد او است تا قيامت ، آنگاه بقتل وى خبر داد ، و عوض داد از شهادت او امامت فرزندان او را ، و خبر داد به رجعت او . . . [2] .
و خبر طولانى است ، محل حاجت همين قدر بود ، و ظاهر آن است كه در عبارت كتاب تفسير تحريفى شده باشد ، و بجاى انسان احسان باشد ، و قرائت اهل البيت عليهم السلام بجاى والدين ولدين باشد ، چه بجز اين تأويل عبارت تفسير

[1] علل الشرائع 1 / 196 ، بحار الانوار : 43 / 245 .
[2] بحار الانوار : 43 / 246 ط طهران .

391