و امام زمان و حجت خداى بر خلق بعد از پدران خود بود ، و لكن او ملاقات رسول صلى الله عليه وآله نكرده ، وتلقى سماعى كه علي وحسنين عليهم السلام را بود براى او نبود ، و علمش به وراثت بود ، وامير المؤمنين و فاطمه و حسنين عليهم السلام را مردم با رسول خداى در احوال متواليه ديده بودند ، و به هر يك نظر مىكردند متذكر حال او با رسول صلى الله عليه وآله واقوال او در حق ايشان و براى ايشان مىشدند ، چون همه رفتند خلق فاقد مشاهده آن جماعت شدند كه اكرم خلق بودند بر خداى تعالى ، و در هيچ يك فقد همه نبود مگر در فقد حسين عليه السلام چه آخر همه رفت ، چه از اين روى روز قتل او اعظم شد بحسب مصيبت [1] .
در اين حديث مبارك چند جا تصريح كرده به اينكه مصيبت سيد الشهداء عليه السلام اعظم مصائب است بر مسلمين .
ومؤيد مضمون اين حديث است كلامى كه از عالمه غير متعلمه عقيله رسالت ورضيعه ثدى عصمت حضرت زينب ارواحنا لتراب اقدامها الفداء در ( ارشاد ) شيخ مفيد رضى الله عنه و جز او منقول است كه در شب عاشورا به سيد الشهداء عليه السلام عرض كرد " وا ثكلاه ليت الموت اعدمنى الحيوة ، اليوم ماتت امي فاطمة وابي علي واخي الحسين يا خليفة الماضى وثمال الباقى [2] .
ج - در خصال از عمر بن بشر نقل مىكند كه به ابو اسحق گفتم - يعنى صادق آل محمد عليهم السلام چه اين از كناى آن جناب است - چه وقت مردم ذليل شدند ؟
فرمود آن روز كه حسين كشته شد ، وادعاء شد زياد و كشته شد حجر بن عدى [3]

[1] علل الشرائع 1 / 125 - 127 باب 162 ، بحار الانوار : 44 / 271 باب ان مصيبته أعظم المصائب .
[2] بحار الانوار : 45 / 2 ط لبنان .
[3] خصال باب الثلاثة ص 181 رقم 248 ، بحار الانوار : 44 / 271 .

262