و در سلام دو احتمال است :
يكى اينكه مثل صلوة مراد از او رحمت باشد چه سلام تحيت است ، و تحيت خدا اكرام واعظام از جانب او ، وايصال بدرجه قرب ونزول أمطار رحمت بر اراضى أرواح واشباح است .
و ديگر اينكه سلام به معنى تسليم باشد به اين معنى كه خداى او را از جميع نقايص وعيوب متصوره سالم بدارد ، و از فقد كمالات مترقبه محفوظ كند ، و به معارج رفيعه برساند ، و در حدى از كمال كه افزون تر از او نيست صيانت ووقايت فرمايد ، و چون چنين شد البته حرم آمن ووسيله‌اى محكم خواهد شد ، و به اين سبب ربطى تام و مناسبتى ثابت حاصل مىشود بين مسلم ومسلم عليه كه موجب رجاى شفاعت و اميد وصول مثوبات عظيمه خواهد شد ، و در باب جواز سلام بر غير نبى وانتفاع ايشان به سلام بحثى است كه اولى تر آنكه در شرح كلمه صلى الله عليه وآله كه در زيارت مذكور است تقرير شود .
تنبيه اين عبارت شريفه از صنايع بديع مشتمل بر صنعت التفات است كه عبارت از انتقال از اسلوب خطابى بغيابى يا از يكى از آن دو بتكلم يا عكس باشد ، و اين انتقال را در اهتزاز خاطر مستمع وتطريه نشاط وتوقد ذهن وحسن تصدى استماع دخلى تام و تأثيرى غريب است ، و در نظم فارسى وعربى كثير الورود است ، و در قرآن كريم از اين نمط بسيار است ، چنانچه در جائى است " والله الذى ارسل الرياح فتثير سحابا فسقناه الى بلد ميت " ( 9 / فاطر 35 ) .
و هم در قرآن است " حتى اذا كنتم في الفلك وجرين بهم بريح طيبة " ( 22 يونس 10 ) .

255