ندارد ، ومؤيد اين وجه است فقره زيارت جابر كه " المنيخة بقبر أبي عبد الله " [1] گفته است .
و بنابر اين مراد از " رحل " و " فناء " همان قبر وحائر است ، كه شيخ مفيد رضى الله عنه در ( ارشاد ) مىفرمايد كه ما شك نداريم كه اصحاب آن جناب از حائر بيرون نيستند ، اگر چه خصوصيات قبور آنها را ندانيم ، و قبر حضرت عباس عليه السلام اگر چه دور است ولى داخل در فنا ورحل سيد الشهداء است ، و تواند بود كه مراد همان حلول جسمانى در أيام حيوة باشد كه در رحل آن حضرت نازل شدند و به ساحت او بار انداختند ، و اين معنى با ظاهر رحل وفنا انسب وأقرب است ، و عبارت زيارت اقبال شاهد اين احتمال مىشود ، چه ظاهر عطف جهاد وشراء تأخر وقوع او از حلول واناخه است .
ديگر - آنكه به اعتبار همان نفس ارواح مقدسه باشد اگر چه وصف به حلول واناخه بنابراين خالى از بعدى نيست ، چه اين أوصاف ظهورى در حالات جسم دارند ، هر چند به حسب وضع لغت اختصاص معلوم نيست .
سوم - آنكه مراد از فنا ورحل حظيره قدس ، و محل قرب ، ومحفل ملكوت ، كه بزم انس آن جناب است باشد ، چه البته وبلا شك اصحاب در درجه آن جنابند ، و نزديك به مقام آن حضرت ، و در نواحي وحواشي منزل آن امام عالى مقام جاى دارند ، چنانچه از اخبار متكاثره معلوم مىشود كه فرمودند " شيعتنا معنا وفي درجتنا في الجنة " [2] .
و بنابراين ارواح همان نفس ارواح است ، به اعتبار مصاحبت ابدان مثاليه

[1] زيارت اربعين بحار الانوار : 101 / 330 .
[2] ريان پسر شبيب از حضرت رضا نقل مىكند . . . امالى صدوق مجلس 27 رقم ( 5 ) عيون اخبار الرضا ج 1 / 299 ، بحار الانوار 44 / 286 رقم ( 23 ) .

240