الى الله " [1] .
و اخبار در اين باب بسيار وارد است ، و اين قدر كه متعرض شدم از بيان اجمال آن بود كه بدست آمده بود ، و از براى چهار مرتبه آخر مىشود مراتبى قرار داد ، و حكم هر يك را از اخبار اهل بيت طهارت استفاده كرد ، و امارت جميع ارباب اين مراتب با آن جناب است ، يعنى هر كس پا در دايره رسالت محمديه گذاشت بايد طوق اطاعت على در گردن بيفكند ، يعنى اگر منافق هم باشد بايد فرمان او را به ظاهر بشنود ، و متابعت امر او كند به حكم اينكه فرموده : " من كنت مولاه فهذا علي مولاه " [2] پس هر كس هر قدر به ولايت پيغمبر صلوات الله وسلامه عليه ملتزم شده و تن زير بار او داده همان قدر بايد ملتزم به ولايت و رياست اين جناب باشد .
موضع دوم در اثبات اينكه امير المؤمنين لقب خاص الهى على عليه السلام بوده و ديگران خود را بى استحقاق به اين لقب ملقب داشتند ، و غصب اين نام نامى كردند .
بدان كه متفق عليه علماء اماميه ضاعف الله اقتدارها است ، كه اين لقب خاص آن جناب است ، و از زمان حضرت رسالت اين رتبه براى آن جناب ثابت بوده ، و اخبار از طرق ائمة معصومين عليهم السلام بيشمار است ، و اهل سنت را گمان آن است كه دو نفر از سابقين و ساير خلفا در آن لقب شريك بوده اند بلكه از اوليات ثاني شمرده اند ، وگفته‌اند اول كسى كه به أمير المؤمنين ملقب شد عمر بود .
ولى در اخبار صحاح ومعتبره خود ايشان آن قدر حديث روايت شده به اين

[1] كافى باب فضل ايمان بر اسلام 2 / 52 حديث 5 .
[2] خطبه غدير .

177