من القول " ( 205 / 7 ) فرموده آن ذكر وقت شام " لا إله الله وحده لا شريك له ، له الملك وله الحمد يحيى ويميت ، ويميت و يحيى ، وهو على كل شئ قدير " است . علاء مىگويد گفتم " بيده الخير " فرمود درست كه خير بدست او است ، ولى تو بگوى چنانچه من به تو مىگويم [1] .
و اين مقوله اخبار كشف از خصايصى مىكند كه دست تصرف كوتاه مىشود و مؤيد اين سخنى است كه جماعتى از اهل حكمت برهانيه يونانيه و طايفه از أصحاب حكمت يمانية ايمانيه مثل ارسطو ، وافلاطون ، وفيثاغورس ، وابو على ابن سينا ، و حضرت استاد البشر خواجه نصير طوسى ، قدس سره القدوسى ، و خاتم الحكماء والمجتهدين سيد اجل داماد ، و جماعت ديگر از فضلاء محققين مثل خفرى ، وانطاكى و غير ايشان قائل شده اند كه حروف را خواصى است و آثارى و كمالاتى ، و به حسب طبيعت به انقسام بر عناصر اربعه مختلف اند ، و به حسب تعلق به كواكب سبعه تفاوت دارند ، و حرف بمنزله جسد است ، و عدد به منزله روح است .
و هر حرف را سه نشأت است ، چه گاهى فلكى است ، واو حرف علوى طبيعى روحانى حقيقى است ، و گاهى وسطى است واو عالم تلفظ و منطق است و گاه رقمى خطى است ، واو را سفلى مى نامند ، و هر حرفى را جسمى است و روحى ، و نفسى ، و قلبى ، و عقلى ، و قوه كليه ، و قوه طبيعيه ، عدد صورت جسم است ، وضربش در مثلش روح ، وضربش در سه مثلش نفس ، و در چهار مثل قلب ، و تمام ظهور قلب عقل است ، ومربع عقل كه ضربش است در نفسش قوه كليه ، وضرب قوه كليه در ده قوه طبيعيه او است .
مثلا حرف " با " جسم او " 2 " روحش " 4 " نفسش " 12 " قلبش " 16 "

[1] كافى 2 / 527 رقم 17 و " تفسير البرهان " و " نور الثقلين " ذيل الاية .

115