خداوند آسمانها و زمين را به دست خود مىگيرد و مىگويد : أنا اللَّه ، انگشتانش را باز و بسته مىكند و مىگويد : أنا الملك » .
بخارى در باب « قول اللَّه وجوه يومئذ ناضرة الى ربها ناظرة » از كتاب « التوحيد » در حديثى طولانى از ابو هريره روايت كرده كه پيامبر ( ص ) فرمود :
و اين امت مىماند . خداوند به صورتى كه او را مىشناسند ، به نزد آنان مىآيد و مىگويد : من خداى شما هستم . آنان مىگويند : تو خداى ما هستى و از او پيروى مىكنند . . . . سپس خداوند از قضاوت بين بندگان فارغ مىشود . مردى مىماند كه رويش به سوى جهنم است و آخرين فردى است از اهل آتش كه وارد بهشت مىشود . مىگويد : پروردگارا ، صورتم را از آتش برگردان . به آنچه كه مىخواهد دعا كند ، دعا مىكند . سپس خدا مىگويد : آيا اگر آن را به تو عطا كنم ، چيزى از من نخواهى خواست ؟ مىگويد : نه به عزّتت سوگند كه غير از آن ، چيزى از تو نخواهم خواست و عهد و ميثاقهايى كه مىخواهد ، با خدايش مىبندد . خداوند هم صورتش را از آتش برمىگرداند . . . . آن مرد ، نزديكى به بهشت را هم مىطلبد .
خداوند مىگويد : چقدر نيرنگ بازى ! باز از خداوند مىخواهد و به خدا قول مىدهد كه غير از آن ، چيزى از خدا نخواهد . خداوند او را به نزديك درب بهشت مىبرد . سپس مىگويد : اين پروردگار من ، مرا وارد بهشت كن . خداوند مىگويد :
آيا عهد و پيمان نبستى كه غير از آنچه به تو دارم ، چيزى نخواهى ؟ و مىگويد : اى آدمىزاده چقدر نيرنگ بازى ! همچنان از خداوند درخواست ورود به بهشت مىكند تا اينكه خداوند به خنده مىآيد . پس از آنكه به او خنديد ، مىگويد : وارد بهشت شو .
مسلم هم مانند آن را در باب « رؤية المؤمنين فى الآخرة لربهم » از كتاب « الايمان » آورده و مىگويد :
خداوند در صورتى غير از صورتى كه مىشناسند ، نزد آنان مىآيد و مىگويد : من خداى شما هستم . مىگويند : از تو به خدا پناه مىبريم . اينجا مكان ما است ، مىمانيم تا خداى ما بيايد . هرگاه خداى ما بيايد ، او را مىشناسيم . پس خدا به

525