الف - چگونه چند بار پيامبر ( ص ) مىگويد : نمىتوانم بخوانم و خود را به مشقّت مىاندازد و حال اينكه مىتوانست از همان اوّل از جبرئيل بپرسد كه چه چيزى را بخواند ، آيا كتاب يا چيز ديگرى است ؟ شايد براى هر كدام از آن وجوه عذرى بوده و يا از آن آگاهى مىداشت . چگونه بر جبرئيل روا است كه پيامبر خدا ( ص ) را مورد آزار و اذيت قرار دهد و حال اينكه او را از بر آوردن خواستهء خود عاجز مىبيند ؟ آيا براى اذيت آمده يا براى تعليم ؟ ! اى كاش مىدانستم كه چرا بارها در مقابل جبرئيل تسليم شد ولى دلش مىلرزيد ؟ آيا از نظر اين افراد ، پيامبر شجاعت موسى را نداشت تا چنانكه او ملك الموت را سيلى زد وى هم جبرئيل را سيلى زند ؟ ! ب - امكان ندارد كه پيامبر ( ص ) از اينكه رسول خدا ( ص ) است بىخبر باشد و حال اينكه مدتها پيش از بعثت راهبان و كاهنان به او خبر داده بودند و اگر پيامبر ( ص ) بدان جهل داشت ، ديگران به جهل بدان سزاوارتر بودند . در اين حالت رسالت چنين فردى لغو است . آيا جايز است كه خداوند فردى را به رسالت برانگيزد كه از رسالت خود خبر نداشته باشد و نداند كه چيست ؟ در حالى كه خداوند عيسى را در گهواره به رسالت بر انگيخت و به او فهماند كه پيامبر است و او را به رسالتش ناطق گرداند .
نمىدانم چه رسالتى دارد كسى كه از فرستادهء خدا به سوى خود مىترسد و رسالت خود را با گفتهء يك نصرانى محقق مىسازد و با گفته يك زن مىشناسد ، تا آنجا كه با آن شيوهء غلط و نامأنوس به او ثابت مىكند كه فرشته بوده ، نه شيطان ؟ ! به جانم سوگند كه زنى كه پيامبرى را بر رسالت او ثابت قدم مىگرداند و او را از آن آگاه مىكند ، به نبوت بر حقتر است تا آن پيامبر ! بر اين اساس ورقه و خديجه اوّلين كسانى هستند كه ايمان آورده‌اند و حتى از رسول خدا ( ص ) هم پيشى دارند . اين مطلب به خرافات و كفر شبيه تر است .
ج - چگونه پيامبر ( ص ) مىخواهد خود را از ارتفاع كوهها پرت كند و حال اينكه اين كار از افراد بىعقل سر مىزند و خداوند آن را در كتاب و سنّت حرام كرده است ؛ حتى احمد از ابو هريره از پيامبر ( ص ) روايت مىكند كه گفت : « هر كس به كوه برود و موجبات قتل خويش را فراهم آورد ، در آتش جهنم ، جاودان خواهد ماند » [1] افسوس بر سيّد پيامبران ( ص ) و دريغ و اندوه بر او كه يك بار هذيان در قول و بار ديگر هذيان

[1] . مسند احمد ، ج 2 ، ص 254 و 435 و 478 و 488 .

509