آنقدر شما را مىزدم كه ديگر صدايتان را در مسجد پيامبر ( ص ) بلند نكنيد .
ليكن اين گفته از آنان جاى شگفتى ندارد ، چه آن هرزگى زشت را به برگزيده خدا از ميان خلق ، نسبت مىدهند و گمان مىبرند كه عمر در نهايت غيرت و مردانگى بود ؛ حتى پيامبر ( ص ) در خواب وارد قصر عمر در بهشت نشد چه به جهت غيرت عمر ، پيامبر حق او را نگاه مىداشت و احترامش مىكرد . تمام اين مطالب وضع مردان و رجال آنان و روايات و اخبارشان را روشن مىسازد . پس بنگريد و آگاه شويد .
5 - راوى اخبارى كه گمان كرده‌اند بر اباحه لهو دلالت دارد ، عايشه است و جز چند روايت كه ديگران روايت كرده‌اند . واضح است كه عايشه به اظهار محبت پيامبر ( ص ) در حق خود و افتخار و بيان فضيلت پدر و دوست پدرش « عمر » چنانكه از لابلاى روايات آشكار است ، متهم مىباشد . وى بدان هم بسنده نكرد بلكه مردم را تشويق كرد كه دختران خود را در امر لهو و لعب آزاد گذارند و آن را مختص به وقت خاصى نكرد . چنانكه در بسيارى از روايات بخارى و ديگران آمده ، گفت : « قدر و منزلت كنيزك جوان حريص بر لهو را ارج نهيد . » شايد اين تتمه گواهى دهد كه آن اخبار را دروغگويانى جعل كرده‌اند كه مىخواستند به پادشاه جاهل و فاسد اموى و عباسى و امراى آن تقرّب جويند .
حال كه اين امور را دانستيد ، درمىيابيد كه انسان عاقل و ديندار استدلال به اين اخبار را بر اباحهء لهو در هيچ وقت ، مباح نمىداند خصوصا كه قرآن حرمت لهو را بيان كرده است ؟ كدام عاقل است كه در صحت اين رواياتى كه از قدر و منزلت رسول خدا ( ص ) مىكاهد ، شك داشته باشد ؟ ! حال روشن شد كسانى كه خصم به استناد به اين اخبار به آنان نسبت داد كه بر اباحهء لهو اتفاق نظر دارند ، چه وضعى دارند ؟
تتمه اى كه خصم براى حديث بيان داشت ، از اضافات خود او است . به علاوه با توجه به امورى كه بيان شد ، به حال وى سودى ندارد . كسانى كه ميل دارند از كذب خصم در مورد اين اضافه يعنى « آنها را رها كن . زيرا ايام ، ايام عيد است » ، اطلاع يابند به باب دوّم از كتاب العيدين صحيح بخارى و آخر كتاب العيدين صحيح مسلم مراجعه كنند .
اما اينكه گفت : « خصلت زنان مدينه بود ، » جاى تأمل دارد . وى آن را از روايت عايشه استفاده كرده كه وضع روايات او مشخص شد . اينكه گفت : آنان اظهار سرور و خوشحالى مىكردند و اظهار سرور عبادت است ؛ گوييم : در صورتى اظهار سرور عبادت

480