< فهرس الموضوعات > مسئلهء چهارم نبوّت < / فهرس الموضوعات > مسئلهء چهارم نبوّت < فهرس الموضوعات > 1 - نبوّت محمّد ( ص ) < / فهرس الموضوعات > 1 - نبوّت محمّد ( ص ) مصنّف - طيّب الله مرقده - مىگويد :
بدان كه اين اصل يكى از اصول عظيم دين است و فرق بين مسلمان و كافر هم در اعتقاد به همين اصل است . پس واجب است كه بدان اهميّت داد و آن را با اقامهء برهان اثبات نمود . راهى براى اثبات پيامبرى پيامبران بطور عموم و پيامبر اسلام بطور خصوص وجود ندار مگر به دو مقدمه :
مقدمهء اوّل - پيامبر ادعاى رسالت پروردگار جهانيان به سوى خلق كرده و بر طبق دعوى خود و به منظور تصديق خويش ، معجزه آورده است .
مقدمهء دوّم - هر كس كه خداوند متعال او را تصديق كند ، صادق است .
اشاعره به اين دو مقدمه عقيده ندارند . مقدمهء اوّل ، از اين جهت كه ممتنع است خداوند متعال به خاطر غرض و يا غايتى كارى انجام دهد . پس جايز نيست كه گفته شود :
خداوند متعال معجزه را به دست مدعى رسالت ظاهر كرده ، بدين غرض كه او را تصديق كند و يا مدعاى او را تصحيح نمايد بلكه از روى گزاف انجام داده است . چنين چيزى نمىتواند ، براى پيامبر حجت باشد . زيرا اگر در اينكه آيا خداوند آن را براى تصديق پيامبر يا به غرض ديگرى انجام داده ، شك كنيم ، با وجود اين شك ، استدلال بر صدق مدعى نبوت امكان پذير نخواهد بود . پس چگونه با وجود جزم به اينكه آن را براى

443