آنان است كه صراحتا گوياى كفر است و آن هم عقايد و نظراتشان بود كه ديديد چگونه از آن نسبت هر گونه رذالت و پستى به خداوند متعال لازم مىآيد - تعالى الله عن ذلك علوا كبيرا .
پس شايسته است كه مقلد خود را بر حذر دارد و بنگرد كه كسانى كه از آنان پيروى مىكند ، چه عقيده اى دارند و چه مىگويند ؟ اگر پس از بيان و تبين و ايضاح حقايق باز آنان را شايسته بداند ، همين در ضلالت و گمراهى او كافى است و اگر به انديشه‌هاى خود برگردد و پيروى از هواهاى نفسانى را رها سازد ، حق را از روى انصاف و داد ، خواهد شناخت . خداوند او را براى رسيدن به صواب موفق بدارد .
فضل مىگويد :
آنچه را كه در دفع اعتراضاتى كه از كتب اشاعره و ته مانده‌هاى معتزله سرقت كرده بود و به خود نسبت مىداد ، بطور مفصل آورديم . مثل وى با معتزله در ليسيدن ته ماندهء آنان ، مثل رفتگرى است كه بر نجاست مردى مىگذرد كه در شب غذاى رقيقى مثل آب نخود خورده ، نجاستش در راه جارى شده است . رفتگر نخودها را از نجاست برگرفته ، آن را مىليسد و از آن لذت مىبرد . همينگونه است ابن مطهر نجس كه همچون رفتگر بر ته ماندهء معتزله مىگذرد و اعتراضات را از آنان مىگيرد و با آن ، دانشمندان بزرگ را تكفير مىكند و زشتترين انواع كفر را به آنان نسبت مىدهد و گمان مىبرد كه كار خوبى كرده است ! پناه بر خدا از ضلالت و گمراهى !
من مىگويم :
دانستيد كه كلام خصم چيزى جز نيرنگ و مسخ حقايق نيست . اين عمل ، او را به هنگام ندامت و پشيمانى سودى نمىبخشد و فرداى قيامت نمىتواند عذر قابل قبولى باشد . شگفت است كه با چيزى مصنّف را مجازات مىكند كه مىرساند ، مصنّف فاعل مختار است . اگر خداوند تكفير آنان را در مصنّف خلق كرده او بايد از خدا انتقام بگيرد نه از مصنّف و بايد با خدا نبرد كند نه با محلى كه اصلا اثرى در آن ندارد . پس عاقل خردمند بنگرد آيا مخاصمه و عداوتى كه حاصل شده است ، تمام آن از خداوند سبحان است كه در اين صورت لاعب خواهد بود يا از بندگانش ؟ آيا از خداوند متعال پسنديده است كه آن را انجام دهد سپس ديگرى را بر چيزى كه اصلا در آن اثرى ندارد ، عقاب كند ؟ ! تعالى الله عما يصفون .

398