رسول خدا صلى الله عليه و سلم در حالى كه بر پيشانى و بينى اش اثر گل مانده بود ، از نمازى كه با مردم گزارده بود .
از اينجاست كه " عايشه " مى گويد :
ما رأيته يتقى على الأرض بشئ قط ، ( 1 ) هيچ گاه پيامبر صلى الله عليه و سلم را نديدم كه چيزى بين خود و زمين حائل قرار دهد . ( 2 ) و اما آنچه كه در ذيل آن آمده است كه يك دفعه در يك روز بارانى براى حضرت فرش پوستى انداختيم كه نماز بگزارد ، قطعا بايد حمل بر چيزى مثل حالت اضطرار شود كه با روايات سابق تنافى نداشته باشد . چطور ممكن است بر همه چيز سجده جايز باشد و در عين حال ، زمين در روايات متعدد مخصوص به ذكر شود ؟
روايات متعددى وجود دارد كه مى گويد در سجده بايد بينى بر زمين نهاده شود ، تمام اين روايات ويژگى گذاشتن پيشانى بر زمين را نيز در سجده بيان مى كند ، خصوصا آن رواياتى كه مى گويد بايد بينى بر خصوص چيزى گذاشته شود كه پيشانى در هنگام سجده بر آن گذاشته مى شود ، مثل روايت " ابن عباس " از رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله ) :
لا صلاة لمن لا يمس أنفه الأرض ما يمس الجبين ، ( 3 )

1 . مسند احمد بن حنبل ، باقى مسند الانصار ، رقم 23170 ، سنن ابى داود ، كتاب الصلاة ، رقم 1108 ( ترقيم العاليمه ) . 2 . يعنى حضرت 9 پيشانى خود را بدون هيچ واسطه اى بر زمين مى گذاشت . 3 . السنن الكبرى ، ج 2 ، ص 104 .

295