" ابو امامه " مى گويد : با " عمر بن عبد العزيز " نماز ظهر را خوانديم و بيرون رفتيم تا اين كه بر " انس بن مالك " وارد شديم . ديديم كه نماز عصر را مى خواند . من به او گفتم : اى عمو ! اين چه نمازى بود كه خواندى ؟ گفت : نماز عصر بود و اين شيوه ء نماز خواندن رسول خدا صلى الله عليه و سلم است كه ما با او نماز مى خوانديم .
اين روايت دال بر آن است كه " انس " به تبع رسول الله ( صلى الله عليه وآله ) بين ظهر و عصر جمع مى كرد . احتمال آن كه " عمر بن عبد العزيز " نماز ظهر را در آخر وقت ظهر خوانده باشد مندفع است ، چون جاى تعجب نبود كه اين چه نمازى است كه " أنس " مى خواند .
جالب آن است كه اين روش نمازگزاردن را " أنس " با كلمه " كنا " و فعل مضارع " نصلى " كه دال بر استمرار عمل است ، از رسول اكرم ( صلى الله عليه وآله ) نقل مى كند ، كما اين كه در يكى از روايات " ابن عباس " نيز چنين بود .
باز در باب " وقت العصر " آمده است :
حدثنا قتيبة ، قال : حدثنا الليث عن ابن شهاب عن عروة عن عائشة : أن رسول الله صلى الله عليه و سلم صلى العصر و الشمس في حجرتها لم يظهر الفئ من حجرتها ، ( 1 ) از " عايشه " نقل شده كه گفت : پيامبر صلى الله عليه و سلم نماز عصر را در حالى خواند كه خورشيد در حجره اش مى تابيد و هنوز سايهء بعد از ظهر در حجره اش ظاهر نشده بود . ( يعنى خورشيد وسط آسمان بود . ) ابونعيم ، قال : أخبرنا ابن عيينة عن الزهرى عن عروة عن عائشة ، قالت :

1 . صحيح البخارى ، كتاب مواقيت الصلاة رقم 512 ( ترقيم العالميه ) .

265