تا رسيدم به حادثه روز " پنج شنبه " [1] ، باور نمىكردم كه سرورمان " عمر " به پيامبر اعتراض كند ولى روايت از " بخارى " و " مسلم " بود ، به پايتخت رفته آن دو كتاب و كتابهاى ديگرى خريدم ، در راه صفحاتش را ورق زدم با تعجب ديدم صحيح است !
در طول تحقيق با خود پيمان بستم كه احاديث مورد اتفاق شيعه و سنى را بپذيرم و با اين مبنا پژوهش را آغاز كردم [2] .

[1] پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) در روزهاى آخر عمرشان به اصحاب دستور داد برايش كاغذ و قلمى بياورند تا براى آنها چيزى بنويسد كه از گمراهى نجاتشان دهد ، اما " عمر " به مخالفت برخاسته به آن حضرت نسبت هذيان داد وگفت : قرآن ما را بس است . ( آنگاه هدايت شدم ، ص 133 و از آگاهان بپرسيد ، ج 1 ، ص 5 - 284 ) صحيح " بخارى " باب كتابة العلم ، ح 4 ، ج 1 ، ص 39 ، وباب مرض النبى ( ص ) ووفاته ، ح 4 ، ج 6 ، ص 11 و 12 ، وباب قول المريض قوموا عنى ، ح 1 ، ج 7 ، ص 6 - 155 ، وباب كراهية الخلاف ، ح 3 ، ج 9 ص 137 ، و صحيح " مسلم " آخر كتاب الوصية ، ج 3 ، ص 1257 ، و مسند امام " احمد بن حنبل " ، ج 1 ، ص 222 ، و تاريخ " طبرى " حوادث سال يازدهم ، ج 3 ص 193 ، و تاريخ " ابن اثير " ، حوادث سال يازدهم ، ج 2 ، ص 320 .
[2] آنگاه هدايت شدم ، ص 1 تا ص 121 .

32