در " مكه " با حضرت " ابراهيم " ( عليه السلام ) درد دلها كردم ، به " مدينه " آمدم ، مأمور سعودى در كنار قبر پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) و " ابوبكر " و " عمر " بر من نهيبى زد و مرا راند ، به خود گفتم : مگر ممكن است پيامبر مثل ساير مردگان مرده باشد ؟ پس چرا در نمازهايمان خطاب به او مىگوئيم :
" السلام عليك أيها النبي ورحمة الله وبركاته " ؟
به " بقيع " رفتم ، پيرمردى شروع به نماز كرد ، به سجده رفت ، ناگهان سربازى با پوتينش چنان لگدى به او زد كه وارونه شد و از هوش رفت ، به اين كار اعتراض كردم ، ديدم زائران مىگويند : چرا كنار قبرها نماز مىخواند ؟
گفتم : اگر اين عمل حرام است ، چرا ميليونها حاجى و زائر كنار قبر پيامبر و " ابوبكر " و " عمر " نماز مىخوانند ؟ و آيا با اين خشونت بايد از آن جلوگيرى كنيم يا با نرمى و ملاطفت ؟
كينه و خشمم نسبت به آنها خيلى بيشتر شد ، به خانه رفتم و داستان را براى ميزبان تعريف كرده ، گفتم : من دارم از " وهابيت " بيزار مىشوم و به " شيعيان " تمايل پيدا مىكنم ، چهره اش درهم شد وگفت : ديگر چنين سخنى را تكرار نكن .
صبح كه شد ترسيدم او از سازمان امنيت باشد لذا از خانه بيرون رفتم و ديگر بازنگشتم .
در حرم شريف نبوى قاضى " مدينه " مشغول تفسير قرآن

30