كردم ، به شهرها و روستاهاى اطراف نيز رفتم تا جائى كه جز سه يا چهار نسخه برايم نماند .
از سوى ديگر رئيس دانشگاه زيتونه كه از دشمنان بزرگ من و تشيع بود ، از طرف والى از استاندار خواست كه مرا توقيف ، و تمامى كتابهاى پخش شده را جمع ، و براى افرادى كه به آنها كتاب داده بودم پرونده سازى كنند .
يكى از دوستانم با رساندن اين خبر ، كه پليس در تعقيبم مىباشد ، پيشنهاد كرد كه از كشور فرار كنم ، ولى من پاسخ دادم كه اگر اين كار را بكنم ، براى آنان ثابت مىشود كه من گناهكارم .
بالاخره نيروهاى امنيتى فرا رسيده ، مرا با خود به مركز بردند ، در آنجا استاندار با ديدن من گفت :
مىخواهى در كشور آشوب بر پا كنى ؟ خيال مىكنى اينجا هم " ايران " است ؟
آنگاه مرا متهم كرد كه سه هزار جلد كتاب كفر آميز به همراه صد ميليون پول آورده ام تا ميان مردم تقسيم كنم .
گفتم : اولا كتابم كفر آميز نيست ، ثانيا سه هزار جلد نياز به يك تريلى دارد شما اتومبيل مرا پر كنيد ببينيد چقدر جا مىگيرد ؟
و ثالثا يك نفر را بياوريد كه از من پولى گرفته باشد .
به علاوه من به صورت قاچاق نيامدم بلكه از طريق قانونى آمده همانند ديگران مورد بازرسى دقيق قرار گرفتم .
بالاخره آن شب مرا رها كردند تا فردا صبح بازگردم ، صبح فردا كه آمدم مرا سوار ماشين كرده با دو نگهبان به دهات اطراف فرستادند تا كتابها را جمع آورى كنم .

198