در دادگاه با ايمان به اينكه مردم بر دين سلاطين خود هستند و درس گيرى از رفتار پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) كه براى پادشاهان زمان خويش نامه هائى فرستاد يك نسخه از اولين كتابم يعنى : " آنگاه هدايت شدم " را براى : " ملك حسن " ، " شاذلى بن جديد " ، " زين العابدين بن على " ، " معمر قذافى " ، " ملك حسين " و برادرش " حسن " و " ملك فهد بن عبد العزيز " [1] ارسال نمودم كتابها به دستشان رسيد چون برگ رسيد رؤساى دفاترشان از طريق پست به من داده شد .
اما هيچيك جوابى ندادند جز رئيس " زين العابدين بن على " كه خالصانه تشكر كرده بود .
قبل از رسيدن نامه ايشان با اتومبيل خود به " تونس " مسافرت كردم در حالى كه دويست جلد از آن كتاب را همراه خود داشتم ، در گمرك از من مجوز خواستند گفتم : اين كتاب خودم مىباشد ، مسئول گمرك تقاضاى يك جلد از آن را كرد كه با كمال ميل به ايشان هديه داده اجازه ورود را صادر نمود .
به پايتخت و بعد زادگاهم " قفصه " رفتم و در طول سفر حدود نيمى از كتابها را به دوستان و شاگردان حتى دشمنان عقيده ام اهدا

[1] به ترتيب رؤساى كشورهاى : " مراكش " ، " الجزاير " ، " تونس " ، " ليبى " ، " اردن " و " عربستان " .

197