وهابيت مىگويد : " توسلى جز به خدا روا نيست " .
خوارج گفتند : " حكم از آن تو نيست اى على " .
و وهابيت مىگويد : " وسيله اى براى تو نيست اى محمد " .
ج : ريشه تاريخى سياسى وهابيت قبل از بررسى علمى اين عقيده مناسب است ريشه تاريخى سياسى وهابيت را بدانيم .
واضح است كه استعمار از دير باز اسلام را خطرى بزرگ براى خود مىدانست ، و نيز مىداند كه مسلمانان دو منبع مقدس به نام قرآن و سنت دارند .
منبع اول را نمىتوانند دست بزنند و مورد هجوم قرار دهند ، اما منبع دوم - يعنى سنت پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) - در معرض طعنه قرار دارد .
در ميان مسلمانان شخص رياست طلبى چون " محمد بن عبد الوهاب " را يافتند وآنقدر او را بزرگ كردند كه باور كرد از " خلفاى راشدين " هم با هوش تر است ، اجتهادهاى " عمر " را نشانش دادند كه چگونه در برابر شخص پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) ايستاد و اظهار نظر - بر خلاف رأى آن حضرت مىكرد ، چرا كه او بشر است و معصوم نيست و اشتباهات فراوانى دارد كه مردم آنها را اصلاح كرده اند !
بنابراين او را براى تسلط بر جزيرة العرب ، بعد جهان عرب ، و آنگاه جهان اسلام به طمع انداختند .
اين " محمد بن عبد الوهاب " است كه مىگويد :

185