" عمر " جايز بود اما وى پس از مدتى آن را ممنوع نمود :
1 - " جابر بن عبد الله " مىگويد : ما در زمان رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) و " ابوبكر " روزها با يك كف دست خرما يا آرد تمتع مىكرديم تا اينكه " عمر " از آن نهى كرد " [1] .
2 - " خود عمر اعلام كرد كه : دو متعه در دوران رسول الله آزاد بود ولى من از آنها نهى مىكنم و كسى كه آنها را انجام دهد عقاب مىنمايم : متعه حج و متعه بانوان " [2] .
3 - " عمران بن حصين " مىگويد : آيه متعه در كتاب خدا بود و ما در زمان رسول خدا ( صلى الله عليه وآله ) به آن عمل كرديم و قرآن آن را تحريم نكرد وپيامبر آن را نهى نفرمود تا از دنيا رفت ، ولى يك نفر به ميل و نظر خودش چيزى گفت " [3] .
4 - " امام على ( عليه السلام ) مىفرمايد : متعه رحمتى است كه خداوند با آن بندگانش را مورد مهر قرار داده كه اگر نهى " عمر " نبود جز انسان بدبخت كسى زنا نمىكرد " [4] .
5 - گذشت كه حتى " عبد الله بن عمر " نيز على رغم نهى

[1] صحيح " مسلم " ، كتاب النكاح ، باب 3 ، نكاح المتعة ، ح 7 ، ج 2 ، ص 1023 .
[2] تفسير كبير " امام فخر رازى " ، ذيل آيه 24 سوره نساء ، ج 10 ، ص 50 .
[3] صحيح " بخارى " ، كتاب التفسير ، سوره بقره ، آيه 196 * ( فمن تمتع بالعمرة الى الحج ) * ، ح 1 ، ج 6 ، ص 33 .
[4] تفسير كبير " امام فخر رازى " ، ذيل آيه 24 سوره نساء ، ج 10 ، ص 50 ، وجامع البيان في تفسير القرآن ، " جرير طبرى " ، ذيل آيه فوق ، ج 5 ، ص 9 .

170