3 - مشركين " عمار بن ياسر " را گرفته رهايش نكردند تا به پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) دشنام داد و خدايا نشان را به خوبى ياد كرد ، وقتى رهايش كردند ، پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) به او فرمود : چه خبر دارى ؟ گفت : شر !
مرا رها نكردند تا شما را دشنام داده بتهايشان را به خوبى ياد كردم ، فرمود : در قلبت چه احساس دارى ؟ عرض كرد : به ايمان اطمينان دارد ، فرمود : اگر باز هم تو را گرفتند همان برنامه قبلى را اجرا كن ، اينجا بود كه اين آيه كريمه نازل شد :
- * ( إلا من أكره وقلبه مطمئن بالإيمان ) * [1] .
يعنى : " مگر كسى كه مجبور شود اما قلبش به ايمان اطمينان داشته باشد " [2] .
بله شيعيان بيش از سنى ها به اين حكم الهى عمل كرده اند ، دليلش هم اين است كه اهل سنت تحت حمايت حاكمان ظالم و جائرى چون " بنى اميه " و " بنى عباس " به سر مىبردند لذا نيازى به تقيه نداشته اند ، اما شيعيان در طول تاريخ در رنج و شكنجه و آزار و اذيت بودند ، كافى بود به كسى گفته شود : اين شيعى و پير و اهل بيت است ، تا فورا به بدترين شكل به مرگ محكوم گردد ، بنابراين ائمه ( عليهم السلام ) آنها را به تقيه سفارش كرده مىفرمودند :
- " تقيه دين من ودين پدران من است " [3] .

[1] سوره نحل ، آيه 106 .
[2] الدر المنثور ، " سيوطى " ، ذيل آيه فوق ، ج 5 ، ص 170 .
[3] بحار الانوار ، ج 80 ، ص 300 .

163