كند ؟ " ابوبكر " گفت : به خدا سوگند شمشيرى را كه خدا بر دشمنش كشيده در نيام فرو نمىبرم تا خدا خودش فرو برد [1] .
3 - كشتن قبيله " بنى تميم " به همراه صحابى جليل القدر " مالك بن نويره " و زنا كردن با همسرش كه در ص 49 گذشت [2] .
4 - مرتبه ديگر " ابوبكر " " خالد " را به سوى يمامه فرستاد كه در آنجا نيز پس از كشتار و پيروزى ، با زنى از آن ديار همان كار را كرد كه با همسر " مالك " كرده بود [3] .
با اين وصف " ابوبكر " در حمايت از " خالد " به " عمر " مىگويد :
زبانت را از " خالد " بازدار ، زيرا او اجتهاد كرد و خطا نموده است [4] .
* ز : " عبد الله بن عمر " يكى از صحابه نام آور و از بزرگترين فقها و حافظان حديث مىباشد كه امام " مالك " در بيشتر احكام خود به او اعتماد

[1] الرياض النضره في مناقب العشرة ، ذكر شدة بأس " ابى بكر " وثبات قلبه ، ج 1 ، ص 149 و 150 .
[2] تاريخ " يعقوبى " ، ج 2 ، ص 131 . ( آنگاه هدايت شدم ، ص 259 تا ص 264 ، و از آگاهان بپرسيد ، ج 1 ، ص 290 تا ص 299 ، و اهل سنت واقعى ، ج 2 ، ص 92 تا ص 101 ) .
[3] آنگاه هدايت شدم ، ص 265 تا ص 267 .
[4] تاريخ " طبرى " ، ماجراهاى سال 11 ، ج 3 ، ص 278 .

129