تحرير يافته باشد .
7 . نسخهء شمارهء 8008 كتابخانهء وزيرى يزد ، شامل جلدهاى 1 تا 9 ، با رمز وز . با آن كه تاريخ كتابت اين دستنويس نبايد از سدهء يازدهم كهنتر باشد ، با اين حال آثار كهنگى ضبطها و استوارى و صحّت متن از همه جاى آن پيداست .
مشابهت تامّ و همخوانى كامل اين دستنويس با مج حتّى در بد خوانيهاى بسيار نادر آن ، اين گمان را در ذهن ما بشدّت تقويت كرد ، كه اين نسخه يا با دقّت وسواس آميزى از روى نسخهء مج نوشته شده و يا هر دو در دوره اى نزديك به هم از روى نسخهء واحدى استنساخ شده‌اند . نظر به اين كه نسخهء مادر مج - كه تاريخ و اعتبار آن بنابر يادداشتهاى صريح مندرج در پايان مج و مت بر ما مسلم است - كهن و معتبر و در خور توجّه بود تدريجا پس از اتمام مقابلهء جلد اوّل تفسير ، اهميّت وز نيز بر ما روشن شد و در مجلدات بعد جاى آن را پيشتر آورديم و به عنوان نسخهء بدل دوم و گاهى اوّل به آن اعتماد كرديم .
8 . نسخهء شمارهء 1587 كتابخانه ملَّى ايران احتمالا از سدهء يازده ، شامل جلدهاى 1 تا 4 و صفحاتى از جلد 5 ، با رمز مب كه با مر تا حدودى هماهنگ است .
9 . نسخه اى متعلق به كتابخانهء شخصى حجّة الاسلام على اصغر مرواريد ، از كاتبى به نام محمّد تقى بن ابو الحسن بن نور الورى الواعظ ظاهرا متعلق به سدهء دوازدهم هجرى . اين دستنويس كه جلدهاى 1 تا 7 تفسير را در بر مىگيرد ، نسخهء مخدوش و كم سودى است كه بر دست كاتب يا كاتبانى غير امين بسيار در آن تصرّف و تغيير صورت گرفته است و تمام ضبطهاى اصيل و كهن آن جاى خود را به تعبيرات جديد و متأخر و گاه زايد بر متن ، داده است ، لذا جز اندكى شباهت كه با نسخهء مب دارد ، با هيچ كدام از دستنويسهاى مطمئن و معتبر ديگر هماهنگى پيدا نكرده است . از اين نسخه همه جا با رمز مر ياد كرده‌ايم .
10 . نسخهء شمارهء 4902 كتابخانهء پتنهء هند با رمزها ، به خط تاج الدين عمر الخوافى با تاريخ 734 ه ، مشتمل بر جلدهاى 1 تا 13 . اين دستنويس خلاصه اى فشرده از تفسير روض الجنان است كه در سده‌هاى گذشته فراهم آمده و با نسخه‌هاى كامل همخوانى ندارد ، از اين رو به هنگام مقابله جز در مواردى بسيار اندك بدان رجوع نكرده‌ايم .
ياحقّى - ناصح

مقدمة 95