آن كه بر حسب مجلَّدات معمولى عرفى بيش از پنج مجلَّد نمىشود ، و همچنين تفسير معروف طبرى كه بر حسب تجزيهء اصلى سى مجلَّد است ولى به مقياس مجلدات معمولى بيش از هفت يا هشت منتهى ده مجلَّد نيست ، و همچنين تفسير مجمع البيان كه بر حسب تجزيهء مؤلف ده مجلَّد است و حال آن كه معمولا هميشه در دو مجلد چاپ مىشود ، و هكذا بسيارى از كتب ديگر از همين قبيل كه از كثرت وضوح مطلب احتياجى به تكثير امثله نيست .
و اما اشتباه ديگر صاحب مجالس اينست كه قبر صاحب ترجمه را احتمال داده كه در اصفهان باشد و حال آنكه قبر او به شهادت يكى از معاصرين او ابن حمزه كه خود در وقت وفات وى در شهر رى حاضر بوده و به شهادت حمد اللَّه مستوفى در نزهة القلوب كه ما سابقا عين عبارت هر دو را نقل كرديم [44] بعلاوهء شياع و استفاضه ما بين اهالى محل از اقدم الايّام الى يومنا هذا ، در جوار مرقد حضرت عبد العظيم در دو فرسخى جنوب طهران واقع است و واضح است كه منشأ اين اشتباه صاحب مجالس شهرت كاذبه اى است كه در آن ايام يعنى در اوايل عهد صفويه به تصريح مولى احمد اردبيلى در حديقة الشيعة ، چنانكه گذشت ، ما بين عوام اصفهان منتشر بوده كه قبر ابو الفتوح عجلى شافعى را كه در اصفهان است با قبر سمّى او ابو الفتوح رازى شيعى امامى عمدا يا سهوا اشتباه كرده بوده‌اند و به اين بهانه چون قريب العهد به مذهب اهل سنت و جماعت بوده زيارت پيران قديم خويش را از دست نمىداده‌اند .
مرحوم مجلسى نيز در جلد اول بحار الانوار در ضمن تعداد مآخذ خود ذكرى از صاحب ترجمه نموده گويد [45] : « و كتاب شرح شهاب الاخبار و كتاب تفسير كبير هر دو از تأليفات محقق نحرير شيخ ابو الفتوح رازى » و سپس اندكى بعد گويد [46] : « و كتاب الشّهاب گرچه از مؤلفات مخالفين است

[44] . به صفحات 623 - 624 رجوع شود .
[45] . بحار الانوار مرحوم مجلسى ج 1 ص 10 .
[46] . ايضا ص 16 .

مقدمة 38